Przyjęcie systemu rozpoznania elektronicznego GUNICA w SP

Przekazanie systemu rozpoznania elektronicznego w składzie: stacja główna GUNICA M oraz 2 stacji bocznych GUNICA S nastąpiło 27 stycznia 2010 roku w Lidzbarku Warmińskim. System GUNICA jest pierwszym w kraju tak zaawansowanym i wszechstronnym systemem rozpoznania elektronicznego.

W przekazaniu udział wzięli przedstawiciele producenta stacji – Przemysłowego Instytutu Telekomunikacji S. A. oraz SG WP, DO, MW, WLąd, SP, IWsp, i COP.

System przeznaczony jest do pracy w systemie rozpoznania Sił Powietrznych, służy do zautomatyzowanego rozpoznawania stacji radiolokacyjnych i innych źródeł emisji, montowanych na statkach powietrznych oraz platformach naziemnych i nawodnych. Wchodzące w skład systemu stacja główna GUNICA M oraz dwie, docelowo trzy stacje boczne GUNICA S zapewniają wykrywanie sygnałów generowanych przez stacje radiolokacyjne, transpondery SIF/IFF, interrogatory IFF, systemy nawigacji TACAN/RSBN, DME i generatory zakłóceń. Realizowany w każdej stacji systemu pomiar parametrów odbieranych sygnałów oraz przetwarzanie danych pomiarowych umożliwiają m.in. identyfikację typu emisji, przechwyt informacji transponderów SIF/IFF (w modach cywilnych), rozpoznawanie radarowych źródeł emisji, określanie parametrów zakłóceń oraz określanie namiarów na ZE. Możliwa jest także archiwizacja wyników rozpoznania oraz rejestracja wskazanych przez operatora zbiorów danych pomiarowych w celu późniejszej analizy i uzupełnienia bazy danych. Pracując w systemie, w którym jedna ze stacji pełni rolę stacji wiodącej, GUNICA pozwala na śledzenie obiektów powietrznych oraz dowiązywanie informacji z rozpoznania do obiektów śledzonych przez system radiolokacyjny.

Od kilku lat do wyposażenia pododdziałów rozpoznania elektronicznego SZ, w tym Wojsk Lądowych, Sił Powietrznych i Marynarki Wojennej zaczynają wchodzić nowe, opracowane w kraju systemy ELINT/ESM. Jednym z najnowszych jest zbudowany dla Sił Powietrznych, system rozpoznania elektronicznego złożony ze stacji pk. GUNICA. Reprezentuje on światowy poziom pod względem zastosowanych rozwiązań konstrukcyjnych oraz funkcjonalności, a jego parametry taktyczno-techniczne nie były osiągalne dla innych systemów rozpoznania elektronicznego, eksploatowanych w Wojsku Polskim. Na początku 2009 roku system ten przeszedł pomyślnie badania poligonowe, a następnie został wprowadzony na uzbrojenie Sił Zbrojnych RP.