Mistrzostwa Europy Modeli Szybowców F3K w Aeroklubie Włocławskim

Aeroklub Włocławski wspólnie z Aeroklubem Polskim zaprasza wszystkich miłośników sportów lotniczych na Mistrzostwa Europy FAI Modeli Szybowców dla Seniorów i Juniorów w konkurencji F3K – Włocławek 2024, Polska – które rozegrane zostaną na lotnisku Aeroklubu Włocławskiego w Kruszynie w dniach 7 – 13 lipca 2024 r.

Prawie stu najlepszych europejskich modelarzy tej kategorii rywalizować będzie o mistrzowskie medale pod kujawskim niebem, wykonując określone regulaminem zadania i jednocześnie dając niezwykły pokaz swoich umiejętności obserwującym zmagania kibicom.

Konkurencja modeli szybowców RC wyrzucanych z ręki, znana wśród modelarzy po prostu jako F3K, to stosunkowo młoda dyscyplina, która z roku na rok zdobywa coraz większą popularność – zarówno wśród juniorów, jak i ludzi po pięćdziesiątce. Status klasy mistrzowskiej nadano jej w 2007 roku, a już cztery lata później odbyły się pierwsze mistrzostwa świata.

Maksymalna rozpiętość skrzydeł modelu F3K wynosi 1,5 m, a dopuszczalna masa startowa (włączając już pełne wyposażenie) to 600 gramów. Jednak zwykle zawodnicy wychodzą na pole startowe z szybowcami ważącymi ok. 250 gramów, a w zależności od warunków pogodowych – odejmują lub dodają balast.

F3K jest o tyle wygodną konkurencją, że podczas startu nie ma potrzeby stosowania jakichkolwiek urządzeń do wyniesienia modelu na określoną wysokość (np. linki holowniczej ciągniętej przez pomocnika czy elektrycznej wyciągarki). Pilot trzyma model za kołek znajdujący się na końcu skrzydła i z rozbiegu, ruchem obrotowym, wyrzuca go dynamicznie w górę (co przypomina trochę rzut dyskiem). Najlepsi na świecie rzucają na ponad 90 m, jednak zazwyczaj wysokość rzutu plasuje się w granicach 50-70 m, co już pozwala na utrzymanie się w powietrzu przez nawet godzinę – przy dobrych warunkach pogodowych oraz wystarczającej wiedzy pilota o prądach termicznych.

Niewielka waga i wielkość modelu oraz możliwość samodzielnego startu sprawiają, że szybowcami F3K może latać tak naprawdę każdy – wśród pasjonatów zdarzają się osoby 70+, które potrafią wyrzucić model na ponad 40 m. Do rekreacyjnego latania nie jest potrzebne lotnisko – wystarczy niewielka łąka czy niezadrzewiony fragment parku (oczywiście z uwzględnieniem stref w przestrzeni powietrznej, w których można legalnie latać, co wymaga od ewentualnego pilota podstaw z wiedzy o prawie lotniczym).

Na potrzeby zawodów organizator wybiera zestaw 12-14 zadań z wykazu opublikowanego w regulaminie – aby wyniki można było włączyć do oficjalnych rankingów, rozegranych musi zostać minimum 5 rund. Zawodnicy mają określony czas (zwykle 7 lub 10 minut) na wykonanie konkretnych zadań – np. pięć lotów po 2 minuty każdy, trzy loty po 3 minuty każdy itp. Najbardziej emocjonującą rundą jest poker – uczestnik może złożyć trzy deklaracje czasów, które musi potem wylatać, aby w ogóle zdobyć za to zadanie punkty.

Co ciekawe – nie zawsze wygrywa ten, kto utrzyma model najdłużej w powietrzu. Równie ważne w niektórych zadaniach są dynamiczne wyrzuty oraz precyzyjne lądowania, najlepiej do ręki, aby stracić na powyższe jak najmniej sekund. Przemyślana taktyka oraz pomocnik, na którym można polegać to kolejne decydujące czynniki – „helper” stoi zwykle obok zawodnika, odliczając pozostały czas, sprawdzając, co dzieje się w powietrzu, a w razie czego – podaje balast czy biegnie po model, jeśli wylądował poza polem startowych (co skutkuje wyzerowaniem wyniku z danego zadania).

Wbrew pozorom, oglądanie zawodów F3K może być naprawdę emocjonujące – na polu startowym następują niespodziewane zwroty akcji, triumfalne momenty kontrastujące z pełnymi napięcia dramatami, a mimo to w tle cała społeczność związana z tą konkurencją to po prostu jedna wielka, wspierająca się rodzina.

Najnowsze informacje dotyczące F3K oraz galerie zdjęć z zawodów znajdują się na stronie https://f3k.pl

Tekst: Izabela Krawczyk i Bogdan Wierzba
zdjęcia: Izabela Krawczyk