Konferencja na temat szkolenia lotniczego

Urząd Lotnictwa Cywilnego poinformował, że wiceprezes ds. Transportu Lotniczego ULC Zbigniew Mączka wziął udział w konferencji „From Zero to ATPL” organizowanej przez Wydział Transportu Lotniczego Uniwersytetu w Żilinie.

Podczas konferencji przedstawiono doświadczenia selekcji i szkolenia pilotów z różnych państw europejskich i USA. Wskazano na ważność wczesnej selekcji i szerokiego wykorzystania symulatorów różnych poziomów.

Wiceprezes ds. Transportu Lotniczego ULC Zbigniew Mączka przedstawił prezentację „Aviation personnel demand – now and in the future - Forecast for Poland”. Wzbudziła ona dyskusję, podczas której wyrażano opinię, że w Polsce pozytywnym zjawiskiem jest istnienie OKL Rzeszów i jasnych kryteriów uznawania i transferu licencji mechaników lotniczych. Ma to świadczyć o przemyślanej polityce rozwoju lotnictwa w Polsce, co kontrastowano z brakiem takiej polityki w innych państwach. Uznano też, że Polska ma optymistyczne perspektywy, co kontrastowało z pesymistycznymi przepowiedniami przedstawicieli Francji i Niemiec.

Przedstawiciel Stanów Zjednoczonych opisał problemy kształcenia pilotów w USA. Koszty szkolenia znacznie wzrosły – godzina loty 10 lat temu kosztowała równowartość dnia pracy studenta, teraz musi on pracować na to prawie tydzień. Jednocześnie znacznie spadła płaca pilotów zawodowych, na początku kariery jest ona na poziomie płacy minimalnej. Szkolenia lotnicze opłaca student, z kredytu zaciąganego specjalnie na ten cel. Coraz trudniejsza jest spłata takiego kredytu. Pracodawcy drenują światowy rynek pilotów zawodowych, skłonnych do pracy za niską płacę a wyszkolonych na koszt innych państw.

Próbą obniżenia kosztów szkolenia lotniczego jest stosowanie szkolenia „na odległość”, z wykorzystaniem Internetu. Wykładowcy Dowling College – School Of Aviation z Nowego Jorku wykonali praktyczną prezentację jednej z metod szkolenia – „wirtualną salę wykładową”. Odpowiednio skierowane kamery i mikrofony oraz duży ekran – „tablica elektroniczna” z obrazem „drugiej połowy” Sali połączyły sale wykładowe w Żilinie i w Nowym Jorku. Jedna z prezentacji była wygłoszona w Nowym Jorku, po czym odbyła się dyskusja z udziałem uczestników w obu miejscach.

Podczas dyskusji pokazano, że to nie zwykła telekonferencja. Przekazywanie obrazu całych sal i wszystkich osób pozwala na odbieranie „mowy ciała” i innych komunikatów występujących tylko podczas realnych kontaktów ludzi. Daje to lepszą efektywność wykładów – nieuchwytne sygnały od wykładowców i studentów informują o ważności poszczególnych elementów wykładu, o ich zrozumieniu i akceptacji, o potrzebie pominięcia lub pogłębienia wątków. Metoda ta polega na zbieraniu studentów w grupach w wygodnych dla nich lokalizacjach i jednoczesnym prowadzeniu wykładu w wirtualnej sali wykładowej. Obniża to koszty transportu i hotelowe stanowiące znaczny procent kosztów szkolenia lotniczego. Konieczność zgromadzenia się i aktywności o konkretnej porze i w konkretnym miejscu ma pozytywny wpływ na skuteczność szkolenia.

Druga metoda jest bardziej typowa, oparta na wykorzystaniu internetu. Wykłady są rejestrowane i studenci mają do nich dostęp o dowolnej, wygodnej dla nich porze. W realnej sali wykładowej w Nowym Jorku studenci przebywają sporadycznie. Jest to system najwygodniejszy dla studentów ale mniej skuteczny – brak interakcji personalnej, ograniczona możliwość zadawania pytań, treść wykładu jest statyczna – raz zapisana nie może być w reakcji na zachowanie studentów modyfikowana podczas wykładu.

Dyskutanci uznali doświadczenia Dowling College za interesujące i możliwe do wykorzystania w warunkach europejskich.