20-lecie oblotu RAH-66 Comanche

4 stycznia 1996 roku oblatano amerykański śmigłowiec szturmowo-rozpoznawczy RAH-66 Comanche, zaprojektowany wspólnie przez wytwórnie Boeing i Sikorsky Aircraft Corporation. RAH-66 Comanche wybudowany w technologii stealth miał być następcą śmigłowców poprzedniej generacji takich jak AH-1 Cobra, OH-58 Kiowa czy Hughes OH-6A Cayuse, stanowił także uzupełnienie dla AH-64 Apache. Do zamknięcia programu rozwojowego w lutym 2004 roku RAH-66 Comanche był najnowocześniejszym śmigłowcem bojowym na świecie.
 
Projekt RAH-66 Comanche wywodzi się z rozpoczętego w 1983 roku programu lekkich śmigłowców eksperymentalnych LHX, czyli tanich i szybkich w budowie maszyn rozpoznawczych, transportowych i szturmowych. Początkowo jednomiejscowy projekt zmieniono w 1988 roku, wprowadzając do konstrukcji dwumiejscową kabinę w układzie tandem, redukując jednocześnie liczbę zamówionych śmigłowców z 4 292 na 2 096. Nieustanny wzrost kosztów spowodował następne cięcia ilości zamówień (do 1 213 maszyn), kolejne redukcje spowodowały także cięcia budżetowe.


Pierwszy prototyp RAH-66 Comanche opuścił wytwórnię Sikorsky Aircraft w Stattford 25 maja 1995 roku, a oblatany został 4 stycznia 1996 roku. Ograniczone fundusze spowodowały, że program lotów próbnych realizowano powoli - do września 1998 roku śmigłowiec spędził w powietrzu tylko 105 godzin. Wtedy też ukończono budowę drugiego prototypu. Rok później armia Stanów Zjednoczonych zaproponowała wytwórniom Boeing i Sikorsky budowę 13-tu maszyn serii informacyjnej i przekazała na ten cel fundusze w wysokości 3,1 miliarda dolarów. 1 czerwca 2000 roku podpisano kontrakt na dostawę pierwszych sześciu maszyn do końca 2002 roku, a zdolność produkcyjną 72 maszyn rocznie obie wytwórnie miały osiągnąć do 2010 roku.


RAH-66 Comanche miał być używany do wyszukiwania celów w każdych warunkach pogodowych za pomocą pracujących w podczerwieni sensorów. Wyposażenie śmigłowca w najnowocześniejsze pasywne i aktywne środki obronne zwiększały jego przeżywalność na współczesnym polu walki. Koszt jednego śmigłowca oceniono na 14 milionów dolarów. Maszynę napędzały dwa turbinowe silniki LHTEC T800 o mocy 1 440 KM każdy, co w połączeniu z opływowym kształtem kadłuba pozwalało rozwinąć prędkość 328 km/h. Sztywny pięciopłatowy wirnik o średnicy 11,9 metra i śmigło ogonowe typu fenestron wytwarzały mniejszy hałas, a kompozytowy kadłub pokryto materiałem RAM, absorbującym promieniowanie radarowe. Gazy wylotowe chłodzone były do temperatury o 75% niższej niż w innych śmigłowcach, by utrudnić zlokalizowanie RAH-66 Comanche jako źródło ciepła. Uzbrojenie śmigłowca stanowiły działko XM301 kalibru 20 mm, 14 pocisków Hellfire, 28 Stingerów lub 56 niekierowanych pocisków rakietowych Hydra 70.


23 lutego 2004 roku amerykańska armia przerwała program rozwoju RAH-66 Comanche z uwagi na duże koszty. Środki przeznaczone na dokończenie programu przeniesiono do unowocześnienia aktualnie używanych śmigłowców szturmowych, rozpoznawczych i transportowych. Do tej decyzji przyczyniła się również rosnąca popularność bezzałogowych statków latających, które także mogły pełnić rolę maszyn rozpoznawczych. Technologie opracowane na potrzeby budowy RAH-66 Comanche planuje się wykorzystać przy modernizacji AH-64 Apache i przy budowie opartego na bazie Bella 407, śmigłowca rozpoznawczego Bell ARH-70.