PW-100 na Stulecie Politechniki Warszawskiej

Jednym z największych przedsięwzięć badawczych Politechniki Warszawskiej jest program PW-100. Jego celem jest zbudowanie dużego załogowego samolotu badawczego na potrzeby testów lotnych różnych systemów pokładowych, do których możemy zaliczyć m.in. radary mobilne, sensory termowizyjne, czujniki chemiczne, anteny, systemy teledetekcyjne. W kolejnych etapach rozwojowych system PW-100 będzie w pełni bezzałogowy i przeznaczony do zastosowań militarnych i paramilitarnych. Będzie mógł pełnić funkcje zwiadowcze, monitorujące i bojowe z pułapu 7 km.

Strukturę samolotu zaprojektował zespół pracowników, studentów i doktorantów Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa PW pod kierunkiem profesora Zdobyslawa Goraja. – Należy szczególnie podkreślić rolę studentów, bez których to przedsięwzięcie nie byłoby możliwe. Są to w większości członkowie kół naukowych, którzy od wielu lat zdobywają cenne nagrody i wyróżnienia na międzynarodowych konkursach. To właśnie studenci są naszym największym skarbem i żadna, nawet największa firma produkcyjna, w tym względzie nie może się z nami równać – mówi profesor.

Projekt PW-100 podzielony został na trzy etapy:
• Etap I: PW-100A wersja załogowa o masie startowej 600kg, zasięgu 2 tys. km i długotrwałości lotu do 10 h;
• Etap II: PW-100B wersja bezzałogowa o masie startowej 600kg, zasięgu 6,5 tys. km i długotrwałości lotu do 30 h;
• Etap III: PW-100C wersja docelowa, bezzałogowa o masie startowej 1100kg, zasięgu 8 tys. km i długotrwałości lotu do 50 h.

PW-100A został zaprojektowany jako platforma testowa dla ośrodków badawczych, aby umożliwić testowanie w locie różnych systemów pokładowych (radarów mobilnych, sensorów termowizyjnych, czujników chemicznych, anten, systemów teledetekcyjnych itp.). Nietypowy układ samolotu wynika z zamiaru dalszego rozwoju tej konfiguracji – docelowo samolot będzie wykorzystywany w wersji bezzałogowej – czyli PW-100B. Ponadto, zebranie doświadczeń w wyniku testów lotnych umożliwi w przyszłości militarne zastosowania platformy PW-100 jako bezzałogowego samolotu do zadań obserwacyjnych, rozpoznawczych, zwiadowczych. To zadanie będzie przedmiotem etapu 3, czyli budowy samolotu PW-100C.

– Załogowy samolot testowy PW-100, po zakończeniu prób w locie, będzie mógł być przekazany do produkcji seryjnej małemu przedsiębiorcy (SME) i zaoferowany na rynku światowym. Samolot PW-100 po zrealizowaniu etapu 2 i 3 będzie miał na świecie tylko 2 konkurentów – samolot amerykański PREDATOR firmy General Atomics (w kilku wariantach rozwojowych) oraz izraelski HERMES 900 firmy Elbit – mówi prof. Goraj.

W realizację projektu angażuje się coraz więcej zespołów badawczych Politechniki Warszawskiej, reprezentujących różne specjalności inżynierskie. Do najważniejszych wyzwań badawczych i konstrukcyjnych, nad rozwiązaniem których będą pracować różne jednostki (negocjacje w toku), można zaliczyć:
• projekt i struktura samolotu – Wydział Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa PW;
• łączność bezpośrednia (do 250 km) i satelitarna, ATOL –  Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych;
• teledetekcja – Wydział Geodezji i Kartografii PW;
• SAR, FLIR – Wydział Mechatroniki i  Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych PW;
• sensory zagrożeń chemicznych – Wydział Inżynierii Chemicznej i Procesowej PW;
• silniki krokowe, pokładowe systemy zasilania w energie elektryczną, w przyszłości koncepcja „Full Electric Aircraft” – Wydział Elektryczny PW;
• Stacja Kontroli Naziemnej – Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych PW.

Wysoka innowacyjność projektu PW-100 polega między innymi na wykorzystaniu koncepcji modułowej (łatwa wymiana skrzydeł czy usterzeń dostosowanych najlepiej do zadanej misji samolotu), szybszym i tańszym testowaniu samolotu poprzez połączenie wersji załogowej z bezzałogową. O wysokiej innowacyjności i oryginalności projektu PW-100 świadczy również szerokie spektrum aplikacyjne samolotu – od badań zanieczyszczeń atmosfery, poprzez testowanie systemów i sensorów, aż do zastosowań paramilitarnych i wspomagających zadań bojowych.