Z serii "Spotkania przy samolocie": samolot z obrazu – Myśliwce Albatros

W dniu 14 sierpnia 2021 r. (sobota), o godzinie 15:00 Muzeum Lotnictwa Polskiego zaprasza na kolejne spotkanie prowadzone przez Jana Hoffmanna, które oodbędzie się w formie wirtualnej.

Zaproszenie na opowieść o historii lotnictwa kierowane jest zarówno do młodzieży, jak i dorosłych.

Prowadzone będą rozmowy o „rodzinie” niemieckich samolotów myśliwskich i ich austriackich licencyjnych odpowiednikach z okresu I wojny, będących również uzbrojeniem polskiego lotnictwa w okresie walk o utrzymanie niepodległości. Jeden z takich samolotów znalazł miejsce na symbolicznym batalistycznym obrazie Jerzego Kossaka „Cud nad Wisłą”.

Uczestnicy spotkania będą mogli dowiedzieć się więcej o myśliwcach niemieckiej firmy Albatros i ich wersjach licencyjnych produkowanych w Austrii przez firmę Oeffag. Należały do najlepiej opracowanych aerodynamicznie konstrukcji lotniczych I wojny, niestety gorzej było z ich wytrzymałością. Myśliwce Albatros pojawiły się również w Polsce w 1919 roku. Uczestnicy spotkania będą mogli cofnąć się do czasów Bitwy Warszawskiej, poznają historię i konstrukcję tych niezwykle ciekawych i pięknych samolotów.

Wirtualne spotkanie na platformie ZOOM – www.us02web.zoom.us/j/86315793754

Strona będzie aktywna od godz. 14:30. Więcej informacji na stronie wydarzenia.

Albatros D.I to jednomiejscowy niemiecki samolot myśliwski z okresu I wojny światowej, wyprodukowany przez firmę Albatros, która konstruowała i produkowała głównie samoloty myśliwskie, a także rozpoznawcze i szkolne używane przez państwa centralne podczas I wojny światowej. Albatros D.I został zaprojektowany przez zespół w składzie: Robert Thelen, R. Schubert i Gnädig. D.I był próbą stworzenia samolotu o lepszych osiągach niż alianckie myśliwce Nieuport 11 i Airco DH.2. Samolot, wyposażony w sześciocylindrowy silnik Mercedes D.III o mocy 160 KM lub Benz Bz.III o mocy 150 KM, wszedł do wyposażenia w 1916 roku. Wyprodukowano 50 egzemplarzy prototypowych i seryjnych. Po wprowadzeniu kilku drobnych poprawek samolot budowany był dalej pod oznaczeniem Albatros D.II.

W pierwszej połowie 1916 roku inż. Robert Thelen z niemieckiej wytwórni Albatros Flugzeugwerke GmbH, korzystając z doświadczeń lotników używających samolotów myśliwskich Albatros D.I i D.II rozpoczął opracowywanie nowego samolotu myśliwskiego dla lotnictwa niemieckiego. Zgodnie z wymaganiami miał to być samolot o dobrej zwrotności, zdolności do szybkiego manewru w pionie, dużej prędkości wznoszenia oraz wytrzymałości na przeciążenia.

Albatros D.III (fot. Unknown/Domena publiczna/Wikimedia Commons)

Prototyp samolotu Albatros D.III oblatano we wrześniu 1916 roku. Okazał się samolotem łatwym w pilotażu, zwrotnym, wytrzymałym i o dobrych osiągach. Wadą samolotu okazała się mała sztywność komory płatów (wynikająca z połączenia słupkami w kształcie litery V i nie najlepszej wytrzymałości dolnych płatów). Podczas dużych przeciążeń (np. wyprowadzanie z lotu nurkowego) dochodziło do odkształceń okuć dolnego płata, czasem nawet z jego ukręceniem podczas lotu.

Po wprowadzeniu drobnych poprawek uruchomiono w 1917 roku produkcję seryjną samolotu. Wyprodukowano łącznie 1340 samolotów Albatros D.III, głównie w zakładach Ostdeutsche Albatros-Werke w Pile. Produkcję licencyjną ulepszonej wersji Albatros D.III (Oef) podjęto w austriackich zakładach Oeffag.

Albatrosy D.III z Jasta 11 w Douai, Francja
(fot. German official photographer/Domena publiczna/Wikimedia Commons)

Po zakończeniu I wojny światowej 10 samolotów Albatros D.III zostało zdobytych przez Polaków. Ponadto dwa samoloty tego typu w 1920 roku zostały zmontowane ze zdobytych części w warsztatach Stacji Lotniczej w Poznaniu na lotnisku Ławica. W latach 1919–1921 znajdowały się one w eskadrach myśliwskich, wywiadowczych, w Wojskowej Szkole Lotniczej w Warszawie i w Wyższej Szkole Pilotów na lotnisku Ławica. Na Ławicy instruktor akrobacji Adam Haber-Włyński wyszkolił późniejszego pilota-instruktora i literata Janusza Meissnera.

Na samolotach tych polscy lotnicy walczyli w latach 1919–1920 i w wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie zdobyły opinię niezawodnych samolotów. Należy dodać, że używano w Polsce również 38 austriackich Albatros D.III (Oef).

Po zakończeniu działań wojennych w latach 1921–1926 samoloty Albatros D.III używano w 15. eskadrze myśliwskiej 3. pułku lotniczego w Poznaniu, a później do 1932 roku w eskadrze treningowej tego pułku.