I-014 „KERMIT” – bezzałogowy samolot własnego projektu

Prace nad samolotem ciągle postępują, nie zwalniając nawet w okresie świątecznym jak i w Nowym Roku. Niektóre z wykonanych elementów widoczne są na załączonej fotografii, prezentującej prowizorycznie zmontowane zespoły płatowca, posiadającego na razie tylko jedno skrzydło. Brakujące skrzydło sporządzone zostanie w późniejszym terminie, co nie jest jednak zbytnio uciążliwe gdyż skrzydło to powstanie w oparciu o gotowe już oprzyrządowanie, w związku z czym jego budowa nie powinna zająć więcej niż około miesiąc rutynowej pracy.

Należy zaznaczyć, że na oprzyrządowanie to składają się nie tylko foremniki górnej i dolnej „połówki” skorupy, lecz również foremniki i szablony ścianek dźwigarowych, żeber zwykłych (chroniących obciążone poszycie przed lokalną utratą stateczności) i żeber wzmocnionych (spełniających dodatkowo rolę węzłów mocujących, przenoszących siły skupione reakcji).

Z nowych elementów widocznych na zdjęciu wyróżnić wypada: osłonę silnika tylnego, centropłat usterzenia poziomego oraz zewnętrzną część kołnierzy mocujących statecznika pionowego. Obrys osłony silnika celowo został wydłużony poniżej kadłuba, tak aby zapewnić dodatkowy nawiew chroniący elektryczny napęd tylny przed ryzykiem zbytniego przegrzania. Centropłat posiada cięciwę znacznie większą od cięciwy samego usterzenia – wynika to m.in. stąd, iż (jak już nam wiadomo) usterzenie poziome będzie pływające, centropłat mieści zatem w sobie odpowiedni napęd, stanowi on również podstawę mocowania gondoli spadochronu ratunkowego oraz tylnego światła pozycyjnego (światło stroboskopowe).

Kołnierze mocujące statecznika pionowego opracowane zostały tak aby zapewnić możliwie korzystną dystrybucję naprężeń w  spoinie pomiędzy kołnierzem a statecznikiem właściwym oraz aby zminimalizować szkodliwy wpływ skokowej zmiany grubości tej partii poszycia. Ponadto niewykluczonym jest, że w wersji rozwojowej kołnierze nie będą doklejane, lecz sporządzone zostaną od razu jako niepodzielna całość z resztą statecznika, gdyż zaprojektowany został w tym celu osobny foremnik (obecnie zarówno statecznik poziomy i pionowy laminowany jest w oparciu o jedno UNIWERSALNE OPRZYRZĄDOWANIE, co wyniknęło z chęci obniżenia kosztów i nakładów pracy).


Oprócz elementów widocznych na zdjęciu wykonane zostały foremniki zbiorników paliwowych: głównego i pomocniczego. Zbiorniki te obwarowane są wymiarami kadłuba (zbiornik pomocniczy) i gondoli ładunkowej (zbiornik główny) mają ponadto dość złożony kształt, stąd też niemożliwe było zastosowanie zbiorników dostępnych na rynku. Ponieważ zbiorniki – jak cały samolot – wykonane będą z laminatu należało nie tylko zapewnić im właściwą odporność „chemiczną”, lecz i zabezpieczyć przed niebezpiecznym gromadzeniem ładunków elektrostatycznych: zagadnienia te zostały już teoretycznie rozwiązane...

Naziemne wskazania poziomu benzyny realizowane będą w sposób najprostszy z możliwych a przy tym bezpieczny – pozbawiony potencjalnie zawodnych elementów mechanicznych – poprzez odpowiednie poprowadzenie przezroczystych wężów paliwowych (w oparciu o zasadę naczyń połączonych). 

Kontynuując ten wątek dodam jeszcze, że rozpatrywany jest wariant samolotu wyposażonego w główny ZBIORNIK INTEGRALNY, na co pozwala odpowiedni podział przestrzeni gondoli ładunkowej, jak i „plastyczność” projektu płatowca wynikająca z przyjętej filozofii pracy. W przypadku tym wewnętrzna część struktury gondoli wymagałaby pokrycia odpowiednią powłoką ochronną, zabezpieczającą kompozyt przed szkodliwym działaniem benzyny.

Uniwersalność samolotu bezzałogowego I-014 „Kermit” (o której pisałem już we wcześniejszych artykułach cyklu) uzupełniają dodatkowo zamieszczone wraz z tekstem rysunki. Prezentują one gondolę wyposażoną w zasobnik desantowy o masie 30 [kg], korzystną aerodynamicznie owiewkę gondoli stosowaną w przypadku gdy wyposażenie ma charakter stały oraz specjalny (elektryczny) MODUŁ PIONOWEGO STARTU, stanowiący dopełnienie całości SYSTEMU. O ile dwa pierwsze zagadnienia są dość oczywiste o tyle sprawa modułu pionowego startu wymaga osobnego omówienia.

Należy przy tym zaznaczyć, że zaprezentowana na rysunku lokalizacja dwóch otunelowanych śmigieł wielołopatowych ma charakter wstępny, gdyż niewykluczone, że napędy te umiejscowione zostaną na końcówkach płata (niezakłócony przebieg rozkładu współczynnika siły nośnej w nasadowych partiach skrzydeł, okupiony jednak większym poprzecznym momentem bezwładności płatowca). Bez względu na przyjętą finalnie lokalizację śmigieł otunelowanych dopełnieniem ich będzie znany nam już wychylny (dziobowy) silnik spalinowy. Napęd ten zapewni odpowiednią sterowność całego układu, uzupełniając siłę ciągu samego modułu, niezbędną do pionowego lotu wznoszącego.

Samolot bezzałogowy I-014 „Kermit”
PODSTAWOWE DANE (dotyczą wersji z największą gondolą):
-rozpiętość: 5 [m];
-powierzchnia nośna: 2,5 [m²];
-masa całkowita: 90 [kg];
-masa płatna (udźwig): 30 [kg].

SZACOWANE OSIĄGI (wg projektu wstępnego, dla płatowca jw.):
-prędkość maksymalna: 156 [km/h];
-prędkość minimalna (bez mechanizacji): 67 [km/h];
-prędkość wznoszenia: 6,3 [m/s];
-czas lotu: 5 h.

Osoby zainteresowane wsparciem konstruktora w budowie samolotu bezzałogowego I-014 "Kermit" proszone są o dokonywanie wpłat na portalu crowfundingowym  Zrzutka.pl (LINK)

Istnieje też możliwość nabycia książki cegiełki na portalu aukcyjnym Allegro (LINK)

Michał Imiołek