Informacja na temat świadectw hałasu dla statków powietrznych

Rozporządzenie (WE) Nr 216/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z 20 lutego 2008 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego EASA w artykule 6 stwierdza, że wszystkie statki powietrzne, za wyjątkiem określonych w załączniku II do tego rozporządzenia, muszą spełniać wymagania ochrony środowiska, w tym w zakresie hałasu zgodnie z tomem I Załącznika (Aneksu) 16 ICAO. Spełnienie tych wymagań potwierdza Urząd Lotnictwa Cywilnego poprzez wydanie Świadectwa zdatności w zakresie hałasu (noise certificate). Jest to warunkiem zarejestrowania i dopuszczenia statku powietrznego do użytkowania.

EASA opublikowała bazę danych w zakresie hałasu i państwa UE są zobowiązane do wystawiania takich świadectw ściśle według zamieszczonych tam danych. Jednakże w ostatnim czasie okazało się, że EASA respektuje nie tylko podane w tomie I Załącznika 16 procedury pomiaru hałasu i jego dopuszczalne poziomy, ale także ograniczenia stosowania wymagań w stosunku do starszych statków powietrznych pomimo, że w jej bazie danych takie typy i modele występują.

Rozdział 6 Załącznika 16 zwalnia z obowiązku przeprowadzania certyfikacji w zakresie hałasu, a więc i posiadania świadectwa hałasu, następujące samoloty z maksymalną certyfikowaną masą startową do 8.618 kg:

• samoloty zaprojektowane jako rolnicze lub przeciwpożarowe oraz samoloty akrobacyjne,

• samoloty, dla których wniosek o certyfikat zdatności do lotu dla prototypu był złożony przed 1 stycznia 1975 r. lub certyfikat taki dla poszczególnego samolotu był wydany po raz pierwszy przed 1 stycznia 1980 r.

Ponieważ w wielu przypadkach trudno jest uzyskać informację na temat daty złożenia wniosku dla prototypu, należy zatem kierować się tym ostatnim warunkiem i przyjąć, że zwolnione z obowiązku posiadania świadectwa hałasu są samoloty wyprodukowane przed 1 stycznia 1980 r.

Jeśli dla takich samolotów zostały już wydane świadectwa hałasu, to na żądanie właściciela samolotu i po zwrocie świadectwa do ULC będzie zwracana wniesiona opłata lotnicza.

Należy jednak pamiętać wykonując loty do państw, na których lotniskach jest pobierana opłata hałasowa, jak np. Niemcy, że za lądowanie samolotem bez świadectwa hałasu pobierana jest znacznie wyższa opłata.

Rozdział 10, dotyczący nowszych samolotów lekkich, dodatkowo zwalnia także z obowiązku posiadania takiego świadectwa motoszybowce z silnikami o małej mocy (niezdolne do samodzielnego startu) oraz łodzie latające i amfibie.

Dla śmigłowców dużych taką datą graniczną jest data złożenia wniosku o certyfikat zdatności do lotu dla prototypu: 1 stycznia 1985r., zaś dla śmigłowców lekkich, o maksymalnej masie startowej do 3.175 kg: 11 listopada 1993 r.

W stosunku do ultralekkich statków powietrznych polski nadzór lotniczy jeszcze nie wymaga posiadania świadectw hałasu

Samoloty zbudowane po 1 stycznia 1980 r. oraz śmigłowce po powyższych datach muszą zatem posiadać świadectwo hałasu. Poziom hałasu musi być określony na podstawie badań w locie i jeśli danych takich nie ma jeszcze w bazie danych EASA, wówczas posiadacz certyfikatu typu lub zatwierdzona przez EASA organizacja projektująca składa do Agencji wniosek o przeprowadzenie certyfikacji w zakresie hałasu.

Więcej informacji na www.ulc.gov.pl