Przejdź do treści
Amerykański P-61 Black Widow – widoczna osłona radaru w nosie kadłuba (fot. U.S. Air Force/Domona publiczna/Wikimedia Commons)
Źródło artykułu

"Nocne myśliwce" – Wtorkowy seans w Kinie Lotnik MLP

Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie serdecznie zaprasza w dniu 8.01.2019r. o godz. 11:00 i 16:30 na bezpłatną projekcję filmu pt. "Nocne myśliwce".

"Nocne Myśliwce" – odcinek poświęcony jednemu z najbardziej niebezpiecznych lotniczych zadań bojowych, czyli walce w nocy. Zobaczymy jak wyglądały narodziny nocnego myśliwca podczas pierwszej wojny światowej i jego ewolucja w czasie drugiej wojny. Poznamy maszyny i techniki walki w nocy.


Nocny myśliwiec (nocny samolot myśliwski) to rodzaj samolotu myśliwskiego przystosowany konstrukcyjnie specjalnie do operowania w nocy. Nocne myśliwce służyły głównie do przechwytywania nieprzyjacielskich nocnych bombowców nad własnym terytorium, rzadziej do akcji ofensywnych nad terytorium wroga.

W początkach lotnictwa wojskowego, samoloty i inne statki powietrzne operowały jedynie w dzień. Dopiero w początkowym okresie I wojny światowej, z powodu dużych strat sterowców w nalotach dziennych, Niemcy zaczęli prowadzić naloty sterowcami na Anglię w nocy. Wówczas pojawiła się potrzeba wprowadzenia do walki z nimi nocnych samolotów myśliwskich. Początkowo myśliwce nocne powstawały przez adaptację zwykłych myśliwców lub lekkich bombowców i różniły się od nich jedynie bogatszym wyposażeniem pilotażowym. Pierwsze zestrzelenie statku powietrznego – sterowca w nocy miało miejsce 7/8 czerwca 1915 nad Gandawą, przez brytyjskiego pilota (na samolocie Morane-Saulnier L, niebędącym wyspecjalizowanym myśliwcem nocnym).

W okresie międzywojennym klasa myśliwców nocnych nie była rozwijana w braku potrzeb; nie nastąpił też znaczący postęp techniczny w tej dziedzinie, oprócz lepszego przystosowania ogółu samolotów do pilotażu nocnego. Jako myśliwce nocne wykorzystywano głównie przestarzałe typy myśliwców lub lekkich bombowców (np. w Niemczech Arado Ar 68, w Polsce w latach 30. bombowce Potez XXV i Breguet 19). Nie dysponowano też wyspecjalizowanymi samolotami tego typu w chwili wybuchu wojny.

Klasa nocnych myśliwców miała okres największego rozwoju podczas II wojny światowej, kiedy powstały wyspecjalizowane myśliwce nocne, odróżniające się posiadaniem radaru pokładowego. Na skutek cięższego wyposażenia, były to zwykle samoloty dwusilnikowe o załodze wieloosobowej, większe i cięższe od myśliwców operujących w dzień. Po II wojnie klasa ta stopniowo zanikła, wraz z rozwojem zwykłych samolotów myśliwskich, które stały się standardowo zdolne do operowania w nocy.

FacebookTwitterWykop
Źródło artykułu

Nasze strony