Seminarium w Instytucie Lotnictwa na temat mechanizmów cichego lotu sów

5 czerwca bieżącego roku w Instytucie Lotnictwa odbyło się w seminarium pod tytułem „Mechanizmy cichego lotu sów. Teoria, praktyka, możliwości zastosowania w lotnictwie”, które wygłosił dr hab. Marian Cieślak (leśnik, ekolog krajobrazu, który hobbystycznie zajmuje się piórami sów i przygotowuje książkę na ten temat).

W pierwszej części seminarium przedstawił bardzo złożone mechanizmy, które pozwalają sowom bezszelestnie latać, aby skutecznie wykrywać w ciemnościach i chwytać zaskoczone ofiary (głównie gryzonie posiadające dobry słuch). Mechanizmy te to: albo bardziej rozwinięte ogólne adaptacje ptaków umożliwiające im latanie (niskie wing-loading, opływowy kształt, obfite i puszyste upierzenie) lub specyficzne sowie adaptacje wykształcone przez te gatunki w procesie ewolucji (puszek na piórach, grzebyk na przedniej krawędzi skrzydła, frędzelki na tylnej krawędzi oraz relatywnie miękkie i elastyczne lotki i sterówki).

W drugiej części omówił zróżnicowanie tych mechanizmów u bardzo zróżnicowanych ekologicznie europejskich gatunków sów. Najbardziej rozwinięte mechanizmy cichego lotu występują u tych gatunków sów, których strategia łowiecka jest oparta na doskonałym słuchu i możliwości dokładnej lokalizacji niewidocznych ofiar (ukrytych w ciemnościach lub pod śniegiem). Są to puszczyk mszarny, płomykówka i włochatka. Gatunki te mogą być rekomendowane do bardziej szczegółowych badań bionicznych w poszukiwaniu rozwiązań wykształconych przez przyrodę a przydatnych przy projektowaniu ciszej latających samolotów.