Wspomnienie płk dypl. pilota Henryka Kącika

Z wielkim smutkiem i żalem żegnam serdecznego kolegę i przyjaciela zmarłego 2 listopada 2023r. RIP. Człowieka, który przypiął bezpieczne skrzydła wielu  LOTNIKOM nie tylko wojskowym ale i cywilnym. Taka kolej losu – NIEBIAŃSDKA ESKADRA -  też potrzebuje najlepszych aby z góry opiekować się nami i czuwać nad możliwe najbezpieczniejszym żywiołem – POWIETRZEM – w którym MY Twoi uczniowie , koledzy i przyjaciele jeszcze się poruszamy.

Kiedy dotykasz świateł ciemności i gdy kolory stają się ciężkie
Szukasz błękitu to jest normalne, dotykasz sterów i jesteś w niebie
I jak naprawdę dotykasz sterów i czy naprawdę czujesz je w sobie?
Możesz to tylko wyrazić myślą to, co tu robisz nie jest twym Bogiem
Bóg jest w kokpicie w każdym gajgerze busolą kręci i wywala sloty
Nikt go nie skarci to Jego wola to on jest Panem naszej lotniczej roboty
Tak wielu naszych kolegów poszło tam gdzie lotnicy odchodzą sami
Czy była to znowu Jego wola czy schody losu znów się zarwały?·
Nigdy z chmurami się nie pieściłem, tak wiele razy miałem kłopoty
Czy to życiowe, czy to w powietrzu czy ktoś przypomni mi kiedyś o tym
Jak bardzo kocha z nas każdy niebo i czy w ogóle można je kochać
Szybując w szlakach cumulusów przecież nie można się nie zakochać
I gdy lądujesz samolotem czy na szybowcu robisz doloty
Łączy nas jedno, jedno zaklęcie -  miłość do losu i do lotniczej roboty.

Urodził się 19 września 1932 r. w Krakowie. Ukończył w tym mieście szkolę handlową, lecz od najmłodszych pociągało go lotnictwo. W 1952 r. wstąpił do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. Po ukończeniu szkoły w stopniu podporucznika-pilota rozpoczął zawodową służbę w powietrzu w 2. pułku myśliwskim. Zwrócił na siebie uwagę przełożonych odważnym pilotażem oraz doskonałymi wynikami ogniowymi na poligonie. Kolejno powierzano mu stanowiska dowódcy klucza (1957), pomocnika dowódcy eskadry (1958), szefa strzelania powietrznego eskadry (1961). W latach 1965-1966 dowodził eskadrą, uzyskując wysoki poziom bezpieczeństwa szkolenia. Był niemal ciągle w powietrzu, uzyskując nalot osobisty 880 godzin. W latach 1966—1969 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego  w Rembertowie, a po ukończeniu studiów przyjął obowiązki starszego nawigatora sekcji służb 10. pułku lotnictwa myśliwskiego w Lasku. W rok później z nalotem ponad 1000 godzin został zastępcą dowódcy pułku do spraw liniowych. Doskonały metodyk szkolenia lotniczego, instruktor we wszystkich warunkach atmosferycznych w dzień i w nocy.

Potrafił pogodzić obowiązki profesjonalizm i kompetencje lotnicze pilota a zarazem dowódcy w utrzymaniu przez pułk  wysokiego poziomu wyszkolenie swoich podwładnych jak i dyscypliny w służbie.

W dniu  8 lipca 1972 roku powierzono mu stanowisko dowódcy 39. pułku lotnictwa myśliwskiego w Mrzęcicach. W trudnych warunkach pogodowych, Śląska umiejętnie doskonalił podległa mu kadrę pilotów i techników jak i cały skład osobowy Jednostki w osłonie Górnośląskiego Okręgu Przemysłowe we współdziałaniu   z rozmieszczonymi   wokół głównych miast i obiektów przemysłowych dywizjonami rakietowymi.  

Po przekazaniu obowiązków  dowódcy pułku w czerwcu 1976 r. przeszedł na stanowisko starszego inspektora w wydziale szkolenia lotnicze  Oddziału Wojsk Lotniczych w 1. Korpusie OPK w Warszawie. Nadzorował jakość i przestrzeganie zasad metodyk szkolenia lotniczego w lotniczych pułkach korpusu, angażując się również w pracę instruktorską. 
W styczniu 1980 r dysponując nalotem osobistym 1670 godzin, został szefem wydziału szkolenia lotniczego - zastępcą szefa Oddziału Wojsk   Lotniczych w 1 Korpusie. Niedługo potem, w styczniu 1983 r., otrzymał propozycję przejścia do pracy w Aeroklubie Polskim   w charakterze Szefa Szkolenia.
 W zupełnie nowych warunkach od razu zyskał sobie szacunek uznanie dla jego kwalifikacji instruktorskich i postawy koleżeńskiej, zyskując przychylność aeroklubowej społeczności. Środowisko aeroklubowe w pełni zaakceptowało  i  doceniło  Jego wysokie umiejętności i metodyczne podejście do systemu szkolenia lotniczego oraz przygotowania kadry instruktorskiej. W 1990 r. powierzono mu obowiązki Dyrektora do Spraw Szkolenia Aeroklubu Polskiego .
Pilot wojskowy 1 klasy, legitymujący się olbrzymim nalotem osobistym 4788 godzin na różnych typach samolotów, w tym  2746 godzin na samolotach odrzutowych. Odznaczenia: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973).

Pogrzeb Śp. Henryka Kącika odbędzie się w najbliższy czwartek w dniu 9 listopada 2023 r. o godzinie 14.00, w kościele pod wezwaniem św. Ignacego Loyoli na Cmentarzu Północnym (Wólka Węglowa).