Proces renowacji szybowca IS-1 Sęp

Szybowiec IS-1 Sęp, który będzie można podziwiać na nowej wystawie stałej „Z wiatrem i pod wiatr. Lotnictwo cywilne” został poddany w latach 2023-2024 kompleksowej konserwacji w Zakładzie Szybowcowym „Jeżów”, obejmującej m.in. oczyszczenie wszystkich elementów, odtworzenie brakujących części, przepłótnienie i polakierowanie konstrukcji.

IS-1 Sęp to pierwszy polski szybowiec wyczynowy skonstruowany i zbudowany po II wojnie światowej. Opracowany w 1947 roku przez inżynierów Władysława Nowakowskiego i Józefa Niespała z Instytutu Szybownictwa w Bielsku-Białej, stanowił ważny krok w odbudowie polskiego lotnictwa sportowego.

Prototyp szybowca, oznaczony znakami rejestracyjnymi SP-443, został oblatany 2 czerwca 1947 roku przez inż. Piotra Mynarskiego na lotnisku w Bielsku-Białej. Po pomyślnych testach, w 1948 roku wyprodukowano serię pięciu egzemplarzy oznaczonych jako IS-1 Sęp bis, które były użytkowane przez Aeroklub w Bielsku-Białej do 1962 roku.

Sęp charakteryzował się drewnianą konstrukcją, rozpiętością skrzydeł wynoszącą 17,5 metra oraz doskonałością maksymalną na poziomie 27 przy prędkości 72 km/h. Jego osiągi i nowoczesna konstrukcja przyczyniły się do rozwoju polskiego szybownictwa w powojennym okresie.

Projekt udało się zrealizować dzięki dofinansowaniu z Programu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Wspieranie działań muzealnych” w ramach zadania „Renowacja unikatowych szybowców Muzeum Lotnictwa Polskiego – etap II: IS-1 Sęp, IS-C Żuraw i SZD-10 Czapla”.

Skrócona dokumentacja fotograficzna renowacji:

Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.