PAŻP: PAPUGA story – Era IŁ-ów 14P

Jak zapewne wszyscy pamiętają nowa Papuga PAŻP Beechcraft King Air 350 (SP-TPU), wykonała swój pierwszy lot techniczny w Polsce w dniu 16 lutego br. Samolot będzie wykonywał kontrole urządzeń i systemów nawigacyjnych na polskich lotniskach np. kontrolę systemów ILS, radarów, łączności lotniczej, systemów świetlnych, a także procedur lotów. Więcej o zadaniach inspekcji lotniczej, która istnieje od 1963 roku, można przeczytać tutaj.

Przy tej okazji Polska Agencja Żeglugi Powietrznej postanowiła przypomnieć samoloty, które w inspekcji lotniczej od lat 60 ubiegłego wieku sprawdzały stan urządzeń lotniczych.

Papugą numer jeden był samolot Li-2P, przekazany do Zarządu Ruchu Lotniczego i Lotnisk Komunikacyjnych z PLL „LOT” najprawdopodobniej w 1963 roku.

Po samolocie Li-2P, pomiary i kontrole infrastruktury lotniczej wykonywane były dwoma samolotami typu IŁ14P.

SP-LNG to rejestracja pierwszego IŁ-a 14P, który na początku lat 70-tych trafił z PLL „LOT” do inspekcji lotniczej ówczesnego Zarządu Ruchu Lotniczego i Lotnisk Komunikacyjnych.

Grupa pracowników ZRLiLK na tle SP-LNG czyli Papugi nr 2. Samolot jeszcze w barwach PLL „LOT”, przed przemalowaniem. (Autor zdjęcia: nieznany. Ze zbiorów pana Jacka Tomczaka-Janowskiego)

Samolot ten został wyprodukowany w Niemieckiej Republice Demokratycznej i był wyposażony w aparaturę pomiarową amerykańskiej firmy Sierra. Autorem charakterystycznego malowania samolotu, tak samo jak w przypadku Li-2, był Józef Kończak. Na początku lat 80 do dyspozycji inspekcji przekazane zostały dwa kolejne IŁ-y 14P: SP-LNB oraz SP-LNE, oba wyprodukowane były w ZSRR. Na pokładzie SP-LNB zamontowana została aparatura pomiarowa firmy ASI model 2300 produkcji USA. SP-LNG w pełnej krasie można obejrzeć na stronie: www.lotnictwo.net

Wyposażenie kontrolno-pomiarowe zainstalowane na pokładzie SP-LNB. ( Zdjęcie zrobione przez pana Tadeusza Dalewskiego, ze zbiorów pana Jacka Tomczaka-Janowskiego)

SP-LNG oraz SP-LNB, czyli Papuga nr 2 i nr 3 latały jako samoloty pomiarowe, SP-LNE natomiast służył jako "magazyn części zamiennych". Trudności w serwisie tych samolotów oraz w dostępie do części zamiennych opisuje pan Tadeusz Dalewski, wieloletni pracownik inspekcji lotniczej: „W tamtych czasach jedyną stacją obsługi technicznej naszych 14-tek była baza PLL LOT, a tam nasza 14-tka była obsługiwana w ostatniej kolejności. Pierwszeństwo miały samoloty LOT-u. Nadto, już wówczas wykruszała się obsługa techniczna mająca uprawnienia do obsługi IŁ-14, brakowało też części. Ściągaliśmy je ze starych magazynów, np. z Łęczycy, czy z Krakowa, gdzie stare 14 -tki eksploatowano jeszcze w wersji wojskowej - transportowej.”

Centrum Kontroli Ruchu Lotniczego (CKRL). Za nim dach Ośrodka Szkolenia lotniczego, a dalej przedostatnie miejsce postoju SP-LNB. (Autor zdjęcia: nieznany. Ze zbiorów pana Jacka Tomczaka-Janowskiego)

Pierwszy ze służby został wycofany SP-LNG, tandem SP-LNB oraz dawca części SP-LNE pozwalały ówczesnej Agencji Ruchu Lotniczego na realizację zadań operacyjnych.

SP-LNB oraz SP-LNE dotrwały do momentu zakupu kolejnych dwóch nowych „Papug” – samolotów Turbolet L-410, które dotarły do Polski w 1989 roku. O tych samolotach już w następnej części.

Przeczytaj również:
PAŻP: PAPUGA story
Nowa Papuga PAŻP SP-TPU wykonała swój pierwszy lot techniczny w Polsce