Piąta doba gaszenia pożaru nad Biebrzą; kontynuacja działań z wykorzystaniem samolotów i śmigłowca

Rozpoczęła się piąta doba gaszenia pożaru bagiennych łąk i lasu w Biebrzańskim Parku Narodowym. W piątek nadal ma być kontynuowana akcja, która sprawdziła się dzień wcześniej, z wykorzystaniem do zrzutów wody samolotów gaśniczych i śmigłowca i dogaszaniem tych miejsc z ziemi.

Pożar w tzw. basenie środkowym Biebrzańskiego Parku Narodowego trwa – z przerwami – od niedzielnego wieczora. W działaniach bierze udział kilkaset osób, w tym blisko 360 strażaków zawodowych i OSP oraz 50 żołnierzy WOT, służby parku narodowego i leśnicy, wspierani m.in. przez SG czy okolicznych mieszkańców.

Policjanci również kolejny dzień wspomagają działania strażaków w walce z ogniem w Biebrzańskim Parku Narodowym. Tylko wczoraj (23 kwietnia) działania strażaków wspierało kilkudziesięciu policjantów. Akcję gaśniczą wspomagają dwa policyjne śmigłowce. Z pokładu Black Hawk koordynowane są loty pozostałych maszyn. Piloci policyjnego śmigłowca między innymi naprowadzają samoloty gaśnicze. Na pokładzie policyjnego Black Hawk znajduje się również strażak, który ocenia zagrożenie w danym rejonie Biebrzańskiego Parku Narodowego. Druga policyjna maszyna marki Bell wyposażona jest w kamerę termowizyjną, dzięki której można dostrzec to, czego nie widać gołym okiem.

(fot. policja.pl)

Cały czas trawa dramatyczna walka o uratowanie parku narodowego, ostoi wielu gatunków rzadkich ptaków.

Pożar w Biebrzańskim Parku Narodowym - największy od dekad - według PSP objął już 8 tys. ha. Niestety, płoną głównie łąki, trzcinowiska, torfowiska, zarośla, do których nie mają dojazdu ciężkie wozy strażackie. Dlatego od początku pożaru strażaków z PSP i OSP oraz leśników z parku wspierają samoloty Lasy Państwowe.

(fot. lasy.gov.pl)

W nocy z czwartku na piątek teren w newralgicznych miejscach, przede wszystkim tam, gdzie ogień mógłby zagrozić okolicznym miejscowościom, był dozorowany z ziemi przez strażaków, ale też monitorowany z powietrza z użyciem dronów i helikoptera.

"W sumie cały czas w takim dozorze, ale i w akcji gaśniczej tam, gdzie było to możliwe w warunkach nocnych, działało ok. 150 strażaków" – poinformował PAP oficer prasowy KW PSP w Białymstoku Marcin Janowski. "W nocy wycofaliśmy część sił i środków, ale działania gaśnicze w żaden sposób nie zostało przerwane, a jedynie ograniczone do tych stref bezpiecznych. Chodziło głównie o to, by pożar nie objął nowych terenów" – dodał. Ocenił, że to się udało.

Operatorzy bezzałogowych statków powietrznych FlyEye z 1 Podlaskiej Brygady Obrony Terytorialnej Wojska Obrony Terytorialnej oceniają skutki pożarów oraz kierunek rozprzestrzeniania się ognia w Biebrzańskim Parku Narodowym.

(fot. kadr z filmu MON)

Loty drona z termowizją i patrolowych śmigłowców wskazały, że pożar jest punktowo np. w lesie wroceńskim, W pobliżu miejscowości Grzędy i przy Kanale Woźnawiejskim, ale ta sytuacja nie pogorszyła się w nocy.

Po pełnym porannym rozpoznaniu lotniczym, w piątek ma być kontynuowana taktyka działań, która sprawdziła się dzień wcześniej. Chodzi o dużą częstotliwość zrzutów wody przez samoloty gaśnicze i śmigłowiec. Jak podał Janowski, w czwartek samoloty zrobiły ponad 60 takich zrzutów; śmigłowiec, który bez lądowania nabierał wodę na miejscu – ok. 200.

W miejscach takich zrzutów potem prowadzone jest dogaszanie przy użyciu podręcznego sprzętu przez strażaków, którzy są na ziemi. "Widzimy tego efekty, dzisiejszy poranek wygląda całkowicie inaczej, niż wczorajszy, nawet optycznie sytuacja zmieniła się na lepsze" – mówił Janowski.

(fot. policja.pl)

Wiosenne pożary suchych traw i trzcinowisk są nad Biebrzą co roku, ale trwający obecnie jest największym w historii działalności tego parku. W dużej części objął obszary torfowe i tam ogień może bardzo długo tlić się pod powierzchnią gruntu i wzniecać się wskutek porywów wiatrów. W minionych latach jedynym sposobem na takie pożary były obfite opady deszczu.

Biebrzański Park Narodowy jest największym w Polsce, zajmuje ok. 59 tys. ha. Chroni cenne przyrodniczo obszary bagienne. Jest ostoją wielu rzadkich gatunków, zwłaszcza ptaków wodno-błotnych i łosi.