Z serii "Spotkania przy samolocie": MiG-17

W dniu 20 czerwca 2021 r. (niedziela), o godzinie 12.00 Muzeum Lotnictwa Polskiego zaprasza na kolejne spotkanie prowadzone przez Jana Hoffmanna.

Zaproszenie na opowieść o historii lotnictwa kierowane jest zarówno do młodzieży, jak i dorosłych.

Prowadzone będą rozmowy o radzieckim samolocie myśliwskim MiG-17. MiG-17 był kolejnym ważnym krokiem w rozwoju myśliwców Związku Radzieckiego na początku lat 50-tych, wynikiem poszukiwań sposobów na poprawienie osiągów MiG-15. Produkowany również na licencji w Chińskiej Republice Ludowej i Polsce (Lim-5), gdzie też doczekał się kilku modyfikacji. Uczestnicy spotkania poznają historię, rozwój i konstrukcję tego bardzo udanego samolotu, związanego z historią polskiego lotnictwa wojskowego.

W latach 1950-tych rozwój samolotów bojowych zmierzał w kierunku zwiększenia prędkości lotu. Niestety silnik zastosowany na samolocie myśliwskim Mikojan MiG-15 nie zapewniał dalszego poprawienia osiągów, a maszyna ponadto wykazywała zakłócenia sterowności w obszarze prędkości przydźwiękowych, postanowiono opracować nowy samolot. Miał być ulepszony aerodynamicznie, przystosowany do zabudowania silnika z dopalaczem, zdolny do osiągania wyższej krytycznej liczby Macha. Projektowana maszyna miała być również przystosowanym do operacji przechwytywania samolotów i wsparcia wojsk lądowych.

W 1948 r. opracowano w biurze konstrukcyjnym Mikojana i Gurewicza projekt oznaczony I-330 (SI), a w grudniu 1949 r. zakończono budowę pierwszego prototypu, który w tym czasie rozpoczął próby naziemne. Nowa maszyna zachowała układ samolotu MiG-15. W samolocie wprowadzono jednak kilka istotnych zmian: zastosowano nowe skrzydło, o skosu zmiennym wzdłuż rozpiętości. Na każdej połówce skrzydła zabudowano również po trzy grzebienie aerodynamiczne, spełniające funkcję kierownic strug powietrza, zmieniono także końcówki skrzydła i powierzchnię lotek. Kadłub został przekonstruowany w częściach środkowej i tylnej. Samą część tylną wydłużono o około 1,0 m. Zastosowano nowe hamulce aerodynamiczne. Usterzenie pozostawiono prawie bez zmian, stosując jedynie nieco większy kąt skosu dla statecznika pionowego. Podwozie, jak również uzbrojenie strzeleckie pozostawiono bez zmian. Prototyp był napędzany silnikiem WK-1A, takim samym jak w seryjnych MiG-15bis. Dopiero w dalszym etapie prac samolot miał otrzymać silnik WK-1F z dopalaczem.

Prototyp SI został oblatany w styczniu 1950 r. Po zakończeniu prób fabrycznych i państwowych został skierowany do produkcji seryjnej pod oznaczeniem MiG-17 (oznaczenie NATO "Fresco"). W 1952 r. maszyny zaczęły napływać do jednostek lotnictwa radzieckiego. Samoloty te miały jeszcze silniki WK-1A bez dopalacza, takie same jak w MiG-15bis. W 1951 r. opracowano wersję specjalnie przystosowaną do przechwytywania celów powietrznych MiG-17P. Samolot był wyposażony w stację radiolokacyjną Izumrud, której anteny mieściły się w przodzie kadłuba pod charakterystycznymi osłonami z mas plastycznych. Jedna z nich, w postaci wysuniętej wargi, umieszczona była nad wlotem powietrza, a druga w kształcie kopułki umocowana była na przegrodzie tunelu wlotowego. Uzbrojenie zmieniono, stosując 3 działka NS-23. Samolot ten produkowany był w stosunkowo niewielkich ilościach i wkrótce został zastąpiony wersją z mocniejszym silnikiem.

Po rozpoczęciu produkcji silnika WK-1F z dopalaczem o ciągu max 33,12 kN (3380 kG), zbudowano w 1951 r. prototyp samolotu SF, który po skierowaniu do produkcji otrzymał oznaczenie MiG-17F. Dzięki zastosowaniu nowego silnika znacznie poprawiły się osiągi samolotu.

Samolot był myśliwcem poddźwiękowym, jednakże w locie nurkowym, z użyciem dopalacza udawało się przekroczyć prędkość dźwięku (1 Ma). Z powodu silnych drgań w zakresie prędkości okołodźwiękowych wprowadzono pewne ograniczenia i loty z prędkością ponad 1 Ma praktycznie nie były wykonywane.

Od 1956 produkowano go również w Polsce jako Lim-5 (od Licencyjny myśliwiec). Produkowano również MiG-17PF jako Lim-5P. W 1963 polscy inżynierowie opracowali wersję rozwojową Lim-6bis wyposażoną w wysięgniki na dodatkowe, podwieszane uzbrojenie oraz spadochron hamujący. Zmieniło się również przeznaczenie – nowa maszyna miała pełnić funkcję samolotu szturmowego.

MiG-17 był jednym z najlepszych odrzutowych samolotów myśliwskich świata. Budowany w dużych ilościach należał do nielicznej grupy najbardziej rozpowszechnionych samolotów stanowiących podstawowe wyposażenie lotnictwa myśliwskiego wielu krajów. Pierwsze samoloty MiG-17 zostały dostarczone do jednostek myśliwskich radzieckich sił powietrznych w 1952 r. Produkcja tych samolotów trwała w ZSRR nieprzerwanie do końca 1958 r. Po ustąpieniu miejsca nowocześniejszym samolotom myśliwskim w dalszym ciągu stanowiły ceniony sprzęt stosowany w lotnictwie szturmowym i w szkołach lotniczych.
(Źródło: samolotypolskie.pl, Wikipedia)

Muzeum Lotnictwa Polskiego bardzo prosi o zgłoszenie w kasie chęci uczestnictwa w spotkaniu, gdyż wszyscy słuchacze będą mogli wykupić specjalne bilety wstępu.