"Vickers Wellington" – Wtorkowy seans w Kinie Lotnik MLP

Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie serdecznie zaprasza w dniu 26.11.2019 r. o godz. 11:00 i 16:30 na bezpłatną projekcję filmu pt. "Vickers Wellington".

"Vickers Wellington" – film o angielskim bombowcu, który w początkowym okresie drugiej wojny światowej wziął na siebie ciężar angielskiej ofensywy bombowej nad Niemcami, maszyna zasłynęła także z walki z niemieckimi okrętami podwodnymi służąc w Coastal Command. "Vickers Wellington" to samolot na którym walczyły też polskie dywizjony bombowe w Anglii.

Samolot Vickers Wellington powstał na zamówienie brytyjskiego Ministerstwa Lotnictwa z 1932 na nowoczesny średni bombowiec, według specyfikacji B.9/32. Projektantami byli Rex K. Pearson i Barnes Wallis. Płatowiec zbudowano w oparciu o nietypową dla samolotów konstrukcję geodetyczną, opracowaną przez Wallisa (po raz pierwszy zastosowaną w samolocie Vickers Wellesley). Wykorzystywała ona kratownicę przestrzenną z giętych rur, łączących się pod kątem zbliżonym do prostego i tworzących rodzaj siatki, pokrytą płótnem. Jej zaletą była duża wytrzymałość przy niewielkiej masie, co zostało udowodnione dużą odpornością samolotów na uszkodzenia.

Wellingtons w budowie, ukazujący konstrukcję geodetyczną (fot. Royal Air Force official photographer/Domena publiczna/Wikimedia Commons)

15 czerwca 1936 r. oblatano prototyp samolotu pod oznaczeniem fabrycznym typ 271 i nazwą Crecy. Brytyjskie lotnictwo Royal Air Force zamówiło wkrótce nowy bombowiec, nadając mu nazwę Wellington. Konstrukcję samolotu znacznie zmodyfikowano w stosunku do prototypu, według nowej specyfikacji B.29/36, a przy tym w dużym stopniu ujednolicono z nowo projektowanym bombowcem Vickers Warwick. Efektem była całkowita zmiana sylwetki samolotu. Pierwszy samolot seryjny w wersji Wellington Mk I wzniósł się w powietrze 23 grudnia 1937 r.

Vickers Wellington Mk.I (fot. United Kingdom Government/Domena publiczna/Wikimedia Commons)

Samolot produkowano w trzech fabrykach, aż do października 1945 roku.

Przed wojną budowano jeden samolot dziennie, u szczytu wojennej produkcji w 1942, budowano w fabryce w Weybridge 70 samolotów miesięcznie, 102 w Blackpool i 130 w Chester. Łącznie zbudowano 11 461 sztuk, dzięki czemu stanowił najliczniejszy typ brytyjskiego bombowca.

Wellington był produkowany w kilkunastu zbliżonych wariantach, o takiej samej konstrukcji, różniących się głównie stosowaniem mocniejszych silników i uzbrojenia, oraz w niektórych wersjach – radaru.

Załadunek torpedy na Wellingtona, 5 maja 1942 r.
(fot. Royal Air Force/Domena publiczna/Wikimedia Commons)

Wellingtony trafiły do brytyjskiego lotnictwa bombowego (RAF Bomber Command) jeszcze przed wybuchem II wojny światowej. W jej początkowym okresie, były one mniej liczne od używanych wówczas samolotów Handley Page Hampden i Armstrong Whitworth Whitley, lecz wkrótce je wyparły, stając się podstawowym typem średniego bombowca.

Od października 1940, Wellingtony otrzymały polskie dywizjony bombowe 300 i 301, wyposażone do tej pory w samoloty Fairey Battle. Pierwszy lot bojowy Polaków na Wellingtonach miał miejsce z 22 na 23 grudnia 1940; po trzy załogi z obu dywizjonów zbombardowały wówczas zbiorniki ropy w Antwerpii. W grudniu w samoloty te wyposażono również pozostałe polskie dywizjony bombowe: 304 i 305. Pełny etat wszystkich 4 dywizjonów wynosił 72 samoloty. Od 1941 do 1943 polskie dywizjony aktywnie uczestniczyły w ofensywie bombowej na Niemcy.