Przejdź do treści
B-29 w barwach USAF (fot. U.S. Air Force/Domena publiczna/Wikimedia Commons)
Źródło artykułu

"B-29 Superforteca" – Wtorkowy seans w Kinie Lotnik MLP

Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie serdecznie zaprasza w dniu 21.05.2019r. o godz. 11:00 i 16:30 na bezpłatną projekcję filmu pt. "B-29 Superforteca".

"B-29 Superforteca" – film o następcy Latającej Fortecy, maszynie o wiele bardziej nowoczesnej i zaawansowanej niż jej poprzednik, pierwszym nosicielu broni atomowej i pierwszym samolocie w historii, który zrzucił bombę atomową.

Boeing B-29 Superfortress (Superforteca) to amerykański ciężki bombowiec strategiczny produkcji zakładów Boeing, użytkowany przez lotnictwo armii Stanów Zjednoczonych podczas drugiej wojny światowej oraz po jej zakończeniu.

Był to samolot, w którym zastosowano wiele nowatorskich rozwiązań technicznych. Jego pierwsze plany powstały w październiku 1938 roku, kiedy generał Oscar Westover, szef sztabu Korpusu Lotniczego Wojsk Lądowych USA, zgłosił zapotrzebowanie na nowy superbombowiec, następcę Boeinga B-17 Flying Fortress. W założeniach miał osiągać prędkość 628 km/h, zasięg 8582 km, mieć ciśnieniowy kadłub i ogromny, jak na tamte czasy, udźwig 7258 kg.

Oblot odbył się 21 września 1942 roku[1]. W pierwszych egzemplarzach B-29 specjaliści znaleźli 9900 wad i usterek, ale udało się je usunąć. Ze względu na malejącą aktywność japońskich myśliwców i nieosiągalny dla nich pułap samolotu późniejsze wersje częściowo pozbawiano broni pokładowej w celu zwiększenia ładunku bomb. W 1942 roku samolot nazwano oficjalnie "Superfortress".

Produkcja samolotu ruszyła pełna parą po japońskim ataku na Pearl Harbor. Była w nią zaangażowana duża liczba zakładów, rozrzuconych po całych Stanach Zjednoczonych. Podstawowe części samolotu pochodziły z 60 fabryk. Ostateczny montaż następował w wówczas największych na świecie halach produkcyjnych należących do Boeinga (w Wichita), Martina (w Omaha) i Bella (w Marietta).

Pierwsze sto maszyn opuściło linie montażowe w styczniu 1944 roku, ale jako że z zajętych dotąd wysp Pacyfiku do Japonii (głównego celu B-29) było wciąż daleko, postanowiono wykorzystać lądowiska w Indiach i Chinach. Sprawdzianem bojowym był nalot na zakłady kolejowe w Bangkoku 5 czerwca 1944 roku.

Najsłynniejszą akcją tych maszyn było zrzucenie podczas nalotu dywanowego bomb zapalających na Tokio nocą z 9 na 10 marca 1945 roku. Bombardowanie wywołało wtedy ogromne pożary i burzę ogniową, zabijając więcej ludzi niż którykolwiek inny atak powietrzny w historii. Piloci amerykańscy opowiadali, że w czasie tego ataku nad Tokio utworzyły się kominy gorącego powietrza, które podrzucały i wywracały 50 tonowe samoloty B-29.


"Enola Gay" ląduje po ataku atomowym na Hiroszimę (fot. U.S. Air Force/Domena publiczna/Wikimedia Commons)

Innymi słynnymi nalotami było zrzucenie bomb atomowych na Hiroszimę (B-29 o nazwie „Enola Gay”) i Nagasaki (B-29 „Bockscar”).

Do końca wojny wyprodukowano ponad 2 tys. egzemplarzy. Chociaż zamówienia na dalsze 5 tysięcy sztuk anulowano, produkcję wstrzymywano stopniowo, aż do maja 1946. Ogółem zbudowano 3960 egzemplarzy. W zakładach Boeinga w Renton utrzymano produkcję B-29D i pod oznaczeniem B-50 produkowano aż do 1953 roku.

FacebookTwitterWykop
Źródło artykułu

Nasze strony