Sylwetki Lotników: Janusz de Beaurain

Janusz de Beaurain urodził się w syrenim grodzie 25 grudnia 1893 r. Studia ukończył we Lwowie na tamtejszej Politechnice. W okresie od sierpnia 1914 do 1916 r. służył Legionach Polskich. Ale nim znalazł się wśród spadkobierców Ikara…Został artylerzystą.

Z chwilą tworzenia oddziału aeronautycznego, został odkomenderowany do austriackiej szkoły lotniczej. Po jej ukończeniu jako obserwator lotniczy został wysłany na front włoski. Od maja do sierpnia 1917 r. ponownie służył w 1 Pułku Artylerii Legionów. Po odmowie złożenia przysięgi na wierność cesarza Austrii związał się z Polską Organizacją Wojskową.

W 1918 r. uczestniczył w przejęciu lotniska Lewandówka z rąk austriackich. Walczył w obronie Lwowa. Razem z pilotem Stefanem Basterem uczestniczył jako pierwszy w locie bojowym polskiego samolotu wojskowego. W czasie tego, bombardował pozycje ukraińskie. 12 listopada 1918 r. podczas lotu został ranny. Po wyleczeniu z ran został szefem sztabu dowództwa Wojsk Lotniczych. Tego samego roku w maju objął stanowisko zastępcy Inspektora Wojsk Lotniczych.

W latach 1919 - 1920 został zastępcą szefa Departamentu Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych. W latach 1920-1921 studiował w z Wyższej Szkoły Lotniczej w Paryżu.

Po powrocie do Polski związał się z rozwijającym o francuskie wzorce polskim przemysłem lotniczym. Przez cztery lata 1928-1932 pracował w Instytucie Badań Technicznych Lotnictwa. W kwietniu 1929 r. mianowany został dowódcą Grupy Aeronautycznej w Warszawie. Od listopada 1935 r. był zastępca dowódcy lotnictwa.

Na sześć miesięcy przed wybuchem II wojny światowej został odwołany z zajmowanego stanowiska. Mimo usilnych zabiegów nie dane było mu walczyć. Po klęsce wrześniowej znalazł się po raz drugi na gościnnej ziemi francuskiej. Odbył w tym okresie niezbędny staż w lotnictwie francuskim. Z polecenia generała Sikorskiego nie został przyjęty do służby.

Po upadku – kapitulacji sojuszniczej Francji, ewakuował się do Wielkiej Brytanii. Do stycznia 1942 r. pozostawał bez przydziału. O dalszych jego losach – przydziale miał zadecydować szef Sztabu Naczelnego Wodza. W styczniu 1942 r. został przeniesiony w stan nieczynny. Aby po śmierci generała Sikorskiego przejść do służby czynnej. Z tej trafił po raz drugi do dyspozycji Naczelnego Wodza. Ten jednak nie kwapił się, aby Janusz mógł wesprzeć Polskie Siły Powietrzne własną osobą. Nie odegrał więc większej roli wśród polskich pilotów na Wyspie Ostatniej Nadziei. Zmarł. 23 grudnia 1959 r. w Szkocji.

Konrad Rydołowski
 

Czytaj również: życiorysy innych polskich lotników.