Sylwetki Lotników: Edmund Piorunkiewicz

Edmund Piorunkiewicz urodził się w Warszawie 16 listopada 1903 r. Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Lotnictwa otrzymał przydział do 5 Pułku Lotniczego. Latał w nim od sierpnia 1933r. do grudnia 1935r. Z eskadry liniowej został przeniesiony do eskadry obserwacyjnej. Wiązało się to ze zmianą miejsca stacjonowania. Jego nowym miejscem przydziału była Warszawa. W stolicy kwaterował 1 Pułk Lotniczy. Edmund latał nie tylko w eskadrze obserwacyjnej. Po otrzymaniu kolejnego przydziału znalazł się w 2 Pułku Lotniczym. Będąc w grodzie Kraka od stycznia 1938r. do sierpnia 1939r. wykonywał loty jako pilot instruktor w eskadrze treningowej. 

Z chwilą wybuchu wojny utworzył pluton rozpoznawczy. 25 września 1939r. uzyskał zgodę od generała Kleeberga na jego funkcjonowanie – wykonywanie lotów. Pluton otrzymał nazwę 13 Eskadra Szkolna. Jej zadaniem było wykonywanie lotniczego rozpoznania dla żołnierzy generała Kleeberga.

Eskadra nie ograniczała się do powietrznego zwiadu. Wykonywała loty łącznikowe. Bombardowała oddziały wroga. Trzeba pamiętać, że wspomniane bombardowanie polegało na obrzucaniu przeciwnika granatami ręcznymi. Samolotem, który wykonywał ostatnie loty bojowe na polskim niebie wojny 1939r. był PWS – 26.

Kiedy Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie” skapitulowała, kapitan Edmund Piorunkiewicz dostał się do niewoli. Nie myślał zostawać w niej do końca wojny. Uciekł z transportu. Niedługo cieszył się wolnością. Został aresztowany przez Niemców w Warszawie na początku października 1939r. Wywieziony, trafił do obozu karnego w Saksonii. Aby następnie być przeniesionym do oflagu w Rotenburgu. Tam doczekał wyzwolenia.

Wrócił do nowej wyzwolonej Polski. Zmarł w rodzinnym mieście 16 września 1989 r.

Konrad Rydołowski

Czytaj również życiorysy pozostałych innych lotników.