Wspomnienie pilota Edwarda Makuli

Wczoraj minęła 24. rocznica odmeldowania się do "Niebiańskiej Eskadry" kapitana Edwarda Makuli – dla rodziny i przyjaciół pseudonim "Makul".

Edward Makula (ur. 4 lipca 1930 w Kończycach, zm. 15 stycznia 1996 w Warszawie) był polskim pilotem szybowcowym i samolotowym. Ukończył studia na Politechnice Śląskiej w Gliwicach i uzyskał tam dyplom magistra inżyniera mechanika, ze specjalizacją technologii budowy maszyn. Przez sześć lat pracował w zawodzie pilota sanitarnego (1960–65) w ośrodku katowickim. Od 1965 roku pracował w PLL LOT – przez wiele lat jako pilot, pod koniec pracy zawodowej (ze względów zdrowotnych) jako nawigator na samolotach Ił-62M.

Szybowcowy mistrz świata w klasie otwartej (1963) i wicemistrz świata w tej klasie (1960) na szybowcu Zefir 2. 4-krotny mistrz Polski (lata 1957, 1965, 1966, 1978).

Wyczynowe latanie szybowcowe Edwarda Makuli trwało ponad ćwierć wieku! Plony tego okresu stanowią nie tylko wymienione mistrzostwa, ale także 7 rekordów świata i 17 rekordów Polski. Jest to nadzwyczajnym osiągnięciem.

Edward Makula po prawej (fot. archiwum Grzegorza Brychczyńskiego)

Swojej wiedzy taktyki przelotów nie chronił tylko dla siebie. Dzielił się nią w wartościowych artykułach, przeważnie w „Skrzydlatej Polsce”. Pełne kompendium najistotniejszej wiedzy wyczynowego szybownika zgromadził w książce „Przeloty szybowcowe”.

Sukcesy szybownicze na niespotykaną skalę przyniosły Edwardowi Makuli bardzo cenione i rzadkie wyróżnienia, a wśród nich słynny, międzynarodowy Medal Lilenthala (1965) i polski, nader rzadko przyznawany, Medal Tańskiego (1957). Zdobywca złotej odznaki szybowcowej z 3 diamentami. Poza tym obdarzony był licznymi odznaczeniami i tytułami sportowymi oraz wybierany do pełnienia zaszczytnych funkcji w sferze działalności lotniczej. Był sędzią międzynarodowym w sporcie szybowcowym oraz instruktorem.