Setne urodziny Franciszka Kornickiego

Dziś Franciszek Kornicki – polski dowódca wojskowy, podpułkownik pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, po II wojnie światowej major (Squadron Leader) Królewskich Sił Powietrznych, ostatni żyjący dowódca polskiego dywizjonu z okresu II wojny światowej – świętuje swoje 100 urodziny.

Franciszek Kornicki urodził się 18 grudnia 1916 roku w Wereszynie.  Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie w sierpniu 1939 roku otrzymał przydział do 162 Eskadry Myśliwskiej w III/6 dywizjonie myśliwskim Wojska Polskiego.

1 września 1939 roku eskadra, wyposażona w myśliwce PZL P.7a, była częścią lotnictwa Armii „Łódź” i stacjonowała na lotnisku polowym Widzew. Pchr. Kornicki wykonał dwa loty bojowe, a następnie wykonywał zadania łącznikowe, w tym pilotując samolot RWD-8. Eskadrę przebazowano 13 września do Litiatyna k. Brzeżan, skąd po agresji sowieckiej personel – w tym także Kornicki – ewakuował się do Rumunii.

Kornicki, wraz z grupą pilotów, dotarł do Bukaresztu, gdzie uzyskał fałszywe dokumenty w polskiej ambasadzie. Następnie udał się do portu Bałczik, skąd na pokładzie SS Patris wypłynął do Marsylii. Jak wielu polskich pilotów, trafił do bazy Lyon-Bron. Szkolił się tam na myśliwcach Blériot-SPAD S.510, Caudron CR.714 Cyclone i ostatecznie Morane-Saulnier MS.406. Tuż przed kapitulacją Francji ukończył szkolenie. Po otrzymaniu rozkazu ewakuacji udał się do Saint-Jean-de-Luz, skąd odpłynął do Wielkiej Brytanii 24 czerwca 1940 roku na pokładzie SS Arandora Star.

Franciszek Kornicki trzeci od lewej (fot. kadr z filmu na youtube.com/Polish Embassy UK)

Franciszek Kornicki we wrześniu znalazł się wśród pilotów 307 Dywizjonu Myśliwskiego Nocnego, wyposażonego w samoloty Boulton Paul Defiant, w których pilot nie ma kontroli nad uzbrojeniem. Jako doświadczonemu pilotowi myśliwskiemu zmieniono mu przydział na zaprawiony już w boju Dywizjon 303, do którego dołączył 11 października, tuż po jego przebazowaniu z Northolt do Leconfield. Odbył tam szkolenia na samolotach Hawker Hurricane Mk I. W styczniu 1941 roku Kornicki został przeniesiony do nowo sformowanego Dywizjonu 315, który w lipcu 1941 roku przeniósł się do Northolt i po przezbrojeniu na samoloty Spitfire Mk II dołączył do 1 Polskiego Skrzydła Myśliwskiego w zastępstwie Dywizjonu 303. 23 lipca 1941 roku Kornicki odbył pierwszy lot bojowy nad Francją.

Franciszek Kornicki (fot. kadr z filmu na youtube.com/Polish Embassy UK)

Dowództwo Dywizjonu 308 objął 12 lutego 1943 roku, zostając najmłodszym dowódcą dywizjonu w PSP oraz pierwszym z XII promocji z Dęblina, który uzyskał takie stanowisko. W maju 1943 roku został dowódcą Dywizjonu 317. Funkcję tę pełnił do grudnia. 1 stycznia 1944 roku wycofano go ze stanowisk wiążących się z lataniem. W 11 Grupie Myśliwskiej wykonywał zadania oficera łącznikowego, a następnie 9 Grupie Myśliwskiej RAF. Nastęnie rozpoczął 15 maja 1944 roku półroczny kurs w Wyższej Szkole Lotniczej PSP w Weston-super-Mare. Po jego ukończeniu pracował w Dowództwie (Tyłowym) 84 Grupy Drugiej Floty Lotnictwa Taktycznego RAF w Holandii i Belgii. Przed zakończeniem wojny odbył jeszcze szkolenie na najnowszym modelu Spitfire’a – Mk XVI. Za zasługi wojenne został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[8] (rozkaz nr 08487) i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.