40 lat po śmierci Jima Croce’a

Co łączy Ritchi’ego Valensa, autora znanego na całym świecie utworu La Bamba, Otisa Reddinga, Buddy'ego Holly, Jima Croce’a i kilka innych znamienitych postaci? Z pewnością zamiłowanie do muzyki i fakt, że mimo młodego wieku wyznaczali w niej nowe trendy, a ich dokonania wywarły ogromny wpływ na całą historię muzyki. Niestety łączy ich także jeden bardzo smutny fakt - wszystkie zginęły w wyniku katastrof lotniczych.

Historię jednej z nich opisywaliśmy na łamach naszego portalu w artykule pod znamiennym tytułem

„Dzień, w którym umarła muzyka - śmierć Buddy’ego Holly 50 lat później”.

Opowiadała ona o wspaniałej i błyskotliwej karierze artysty, którą przerwała tragiczna śmierć w katastrofie lotniczej w okolicy Clear Lake w stanie Iowa 3 lutego 1959 roku.

Kilkanaście lat później podobnych okolicznościach zginął Jim Croce, którego pamięci chcielibyśmy poświęcić niniejszy tekst, a okazją ku temu jest przypadająca dokładnie dziś 40-ta rocznica jego śmierci.

James Joseph "Jim" Croce - urodził się 10 stycznia 1943r. w Filadelfii, a zmarł 20 września 1973. Amerykański piosenkarz, kompozytor i autor tekstów. W latach 1960 – 1973 nagrywał do wytwórni Capitol i ABC Records. Wydał sześć albumów studyjnych i jedenaście singli. Jego single "Bad, Bad Leroy Brown" i "Time in a Bottle", były hitami numer jeden na „Billboard Hot 100” – liście przebojów w Stanach Zjednoczonych, tworzonej przez magazyn muzyczny „Billboard”. Wraz z singlem "I'll Have to Say I Love You in a Song" wszystkie trzy utwory były na pierwszym miejscu na innej liście „Billboard’a” - Hot Adult Contemporary Tracks, prezentującej "muzykę dla dojrzałego słuchacza”.

Wczesne życie

Croce urodził się w Filadelfii w stanie Pensylwania. W 1960 roku ukończył w swoim rodzinnym mieście liceum Upper Darby w dzielnicy Drexel Hill. W 1976 roku, był pierwszym byłym uczniem, którego zdjęcie umieszczono na „Ścianie sławy” w Upper Darby. Po ukończeniu liceum, Croce przez rok uczęszczał do szkoły przygotowawczej w Malvern w stanie Pensylwania. Po roku podjął studia na Villanova University. Podczas nauki w Villanova University, Croce był członkiem zespołów Villanova Singers and Villanova Spires. Pracował także jako DJ w studenckiej rozgłośni radiowej „WXVU”. Tam też poznał swoją przyszłą żonę, Ingrid Jacobson. Ich jedyny syn Adrian - James kontynuował rodzinne tradycje i jako muzyk i wokalista występował na scenie.

Jim Croce, Źródło

Początki kariery

Na początku swojej kariery Jim Croce był członkiem wielu zespołów uniwersyteckich, występujących głównie w kawiarniach i na uniwersytetach. Po pewnym czasie wraz z żoną stworzył duet, który trwał od połowy 1960 roku do początku 1970. Ich pierwsze występy zawierały covery piosenek duetu Ian i Sylvia, Gordona Lightfoota, Joan Baez i Woody'ego Guthrie’a, ale z czasem zaczęli pisać własną muzykę. W tamtym czasie powstały miedzy innymi utwory: "Age", "Hey Tomorrow" oraz "Spin Spin Spin", które stały się inspiracją do późniejszej twórczości Croce’a w latach 70-tych.

W tym samym czasie, Croce dostał swój pierwszy długoterminowy kontrakt na koncert w wiejskim barze „Paddock Riddle” w Limie w stanie Pensylwania. W ciągu kilku lat artysta zbudował swój repertuar muzyczny składający się z ponad 3000 piosenek. Lista utworów zawierała każdy gatunek muzyczny, od bluesa przez folk i rock'n rolla, aż po country. Piosenki o miłości, sprośne ballady, za każdym razem opowiadające jakąś historię, okraszoną szelmowskim uśmiechem artysty.

W 1968 roku, Jim i Ingrid otrzymali od znanego producenta muzycznego Tommy’ego Westa propozycję przeprowadzki do Nowego Jorku i podpisania kontraktu z wytwórnią Capitol Records. Zachętą do podjęcia decyzji była obietnica licznych koncertów i pieniędzy ze sprzedaży płyt. W ciągu najbliższych dwóch lat, przemierzyli wspólnie ponad 300.000 mil grając koncerty w małych klubach w ramach trasy koncertowej promującej ich album „Jim & Ingrid Croce”.

Rozczarowani branżą muzyczną i Nowym Jorkiem sprzedali wszystko, oprócz jednej gitary, po czym wrócili na wieś w stanie Pensylwania, gdzie Croce podjął pracę jako kierowca ciężarówki, aby zdobyć pieniądze na zapłacenie rachunków. Nazwał ten fragment swojego życia "okresem rozwoju postaci". W tym czasie spędził wiele godzin w kabinie ciężarówki, komponując piosenki o swoich kumplach i ludziach, których lubił spotkać w lokalnych barach i na parkingach dla ciężarówek.

Jim Croce z żoną Ingrid, Źródło

Sukces

W 1970r. Croce poznał wykształconego klasycznie pianistę i gitarzystę, piosenkarza Maury Muehleisena z Trentom w stanie New Jersey. Początkowo Croce wspierał Muehleisena akompaniując na gitarze podczas jego koncertów, ale z czasem mocne muzyczne brzmienia doprowadziły każdego z nich na nowe wyżyny. Ich skrajnie różne style znakomicie się uzupełniały, a wspólne występy za każdym razem doceniane były przez publiczność.

W roku 1972, Croce podpisał kontrakt z wytwórnią Records ABC wydając album “You Don't Mess Around with Jim” i w tym samym roku „Life & Times”. Single "You Don't Mess Around with Jim", "Operator (to nie jest Way It Feels)" i "Time in a Bottle" (napisany dla nienarodzonego syna, AJ Croce’a) sprawiły, że album dotarł na pierwsze miejsca list przebojów w 1974 roku. Największy singiel Croce "Bad, Bad Leroy Brown", stał się hitem na amerykańskich listach w lecie 1973 roku, rozchodząc się w nakładzie dwa miliony egzemplarzy.

Nagła śmierć

Croce i Muehleisen, zginęli w katastrofie samolotu Beechcraft E18S w dniu 20 września 1973 r. w Natchitoches w stanie Luizjana, na krótko przed wydaniem jego singla „I Got a Name”. Album o tym samym tytule wydany został w dniu 1 grudnia 1973 roku. Ze względu na niedawny sukces "Bad, Bad Leroy Brown" Croce wraz z zespołem mieli bardzo napięty harmonogram wynikający z duzej ilości koncertów.

Właśnie zakończyli koncert w Natchitoches w stanie Luizjana i aby oszczędzić na czasie na kolejny występ do Herman w Teksasie postanowili polecieć samolotem. Tuż po starcie Beechcraft E18S, którym podróżowali muzycy rozbił się uderzając w drzewo na końcu pasa startowego. Pilot i wszyscy pasażerowie zginęli w niespełna godzinę po zakończeniu ostatniego koncertu Croce’a.

Jim Croce z przyjacielem Maury Muehleisenem, obaj zgineli w wypadku 20 września 1973 r., fot. angelfire.com

Dochodzenie wykazało, że samolot rozbił się podczas startu nie uzyskawszy odpowiedniej wysokości, która pozwoliłaby ominąć drzewo, mimo, że było to jedyne drzewo w promieniu stu metrów. W momencie katastrofy było już ciemno, niebo było bezchmurne, było bezwietrznie, z widocznością ponad pięciu kilometrów i lekkim zamgleniem.

Poniżej fragment oryginalnego raportu NTSB:

NTSB Identification: FTW74AF017
14 CFR Part 135 Nonscheduled operation of ROBERT AIRWAYS
Event occurred Thursday, September 20, 1973 in NATCHITOCHES, LA
Aircraft: BEECH E18S, registration: N50JR
FILE 3-3541
DATE 73/9/20
LOCATION Natchitoches, LA
AIRCRAFT DATA Beech E18S N50JR Damage - Destroyed
INJURIES
FSM/N
CR- 1 0 0
PX- 5 0 0
OT- 0 0 0
PURPOSE Commercial Air Taxi-Passg
PILOT DATA Airline Transport. Age 57. R14290 Total Hours. 2190 In Type. Instrument Rated.
NAME OF AIRPORT - NATCHITOCHES MUNI
DEPARTURE POINT - NATCHITOCHES, LA
INTENDED DESTINATION - DALLAS, TEX
LAST ENROUTE STOP - SHERMAN, TEX
TYPE OF ACCIDENT
COLLIDED WITH: TREES
PHASE OF OPERATION
TAKEOFF: INITIAL CLIMB

The crash site.
PROBABLE CAUSE(S)
PILOT IN COMMAND - FAILED TO SEE AND AVOID OBJECTS OR OBSTRUCTIONS
FACTOR(S)
PILOT IN COMMAND - PHYSICAL IMPAIRMENT
WEATHER - FOG
WEATHER - OBSTRUCTIONS TO VISION
TERRAIN - HIGH OBSTRUCTIONS
SKY CONDITION - CLEAR
CEILING AT ACCIDENT SITE - UNLIMITED
VISIBILITY AT ACCIDENT SITE - 5 OR OVER (UNLIMITED)
PRECIPITATION AT ACCIDENT SITE - NONE
OBSTRUCTIONS TO VISION AT ACCIDENT SITE - HAZE
TEMPERATURE-F 69
WIND VELOCITY-KNOTS CALM
TYPE OF WEATHER CONDITIONS VFR
TYPE OF FLIGHT PLAN - NONE
REMARKS- PLT HAD SEV CORONARY ARTERY DISEASE. RAN FRM MOTEL TO NEAR ARPT, ABT 3MI.

Zdjęcie z miejsca katastrofy Beechcraft E18S, źródło: angelfire.com

Raport Narodowej Rady Bezpieczeństwa Transportu USA, (NTSB), jako prawdopodobną przyczynę wypadku podaje błąd pilota polegający na braku jakiejkolwiek reakcji w celu ominięcia przeszkody, co najprawdopodobniej wynikało ze złej widzialności. Druga prawdopodobna przyczyna, która pierwotnie była brana pod uwagę, to zawał serca u pilota, który cierpiał na ciężką chorobą niedokrwienia mięśnia sercowego. Robert Newton Elliott, który pilotował samolot miał 57 lat, posiadał licencję ATPL z łącznym nalotem 14290 godzin i 2190 godzinami na samolocie Beechcraft E18S.

Jim Croce pochowany został w Haym Salomon Memorial Park, East Whiteland Township, Chester County w Pensylwanii. Niedawno jego prochy przeniesiono do San Diego.

Dziedzictwo

Utwór "Bad, Bad Leroy Brown" zainspirował wokalistę zespołu Queen, Freddiego Mercury do napisania piosenki "Bring Back To Leroy Brown" na trzecim albumie zespołu, Sheer Heart Attack, wydanym rok po śmierci Croce’a.
W 1985 roku otwarto Croce’s Restaurant & Jazz Bar położony w zabytkowej dzielnicy Gaslamp w San Diego, w Kalifornii, jako hołd Ingrid dla zmarłego męża.
W roku 1990, Croce został wprowadzony do Songwriters Hall of Fame. Od tego czasu wydania obejmowały Jim Croce Recordings Home, fasety, Jim Croce: Classic Hits i pierwszy DVD z występów Jima telewizyjnych, Czy słyszałeś? Jim Croce Live. Najnowsze wydanie było w styczniu 2006 roku album „Have You Heard” - Jim Croce na żywo.
The Righteous Brothers oddali Croce’owi hołd w swojej piosence "Rock And Roll Heaven".
Jego postać wymieniona jest w książce Stephena Kinga „You Know They Got a Hell of a Band”, Krótka opowieść o mieście, zaludnionym przez muzyczne legendy.
Gino Vanelli napisał piosenkę "Poor Happy Jimmy" jako hołd dla Croce’a.
W 2008 roku, Jim Croce pojawił się, jako postać w "Have You Seen Your Mother, Baby, Standing in the Shadows?", Czwarty odcinek amerykańskiego remake'u „Life on Mars”, Detektyw Sam Tyler ostrzega go, aby unikał małych samolotów, odniesienie do jego śmierci, która miała miejsce cztery miesiące wcześniej.
Urodzony 28 września 1971 roku Adrian Croce został docenionym piosenkarzem, muzykiem i pianistą. Występuje pod pseudonimem AJ Croce i prowadzi prywatną wytwórnię płytową. Ingrid Jacobson Croce jest właścicielką i zarządzającą restauracją Croce’s Restaurant & Jazz Bar, położoną w dzielnicy Gaslamp w San Diego.