Zmarł Polikarp Adamiec – ikona polskiego lotnictwa - data pogrzebu

Do redakcji dotarła smutna wiadomość. W dniu 4 września 2019 r. zmarł Polikarp Adamiec – b. pilot szybowcowy i samolotowy oraz instruktor samolotowy Aeroklubu Warszawskiego, Samolotowy wicemistrz Polski z 1960 roku. Wylatał łącznie 4000h, głównie na samolotach.

Msza św. pogrzebowa odprawiona zostanie 10 września 2019 roku o godz. 9.30 w Kościele pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy (ul. Wolska 186), po czym nastąpi odprowadzenie Prochów do grobu rodzinnego na Cmentarz w Wilanowie (wejście od bramy głównej, godz. 12).

Polikarp Adamiec (02.08.1929 – 04.09.2019)
Urodził się i wychowywał się w Płocku. W wieku 5 lat stracił ojca.  Od najmłodszych lat marzył aby zostać lotnikiem . Często umykał z internatu i stawał na skraju lotniska, które znajdowało się niedaleko miasta i obserwował startujące i lądujące samoloty.

W dzieciństwie był świadkiem otwarcia mostu w Płocku przez Wisłę. W roku 1939 wyjechał wraz z Mamą Ireną do Wiśniewa niedaleko Mińska Mazowieckiego. W pierwszych dniach września 1939 roku był świadkiem przetaczających się fal mieszkańców Warszawy szosą Warszawa – Siedlce – Brześć.

Parę dni później przechodzące przez Wiśniew wojsko niemieckie zajęło szkołę. Ze względu na pogarszające się warunki życia, Polikarp wraz z bratem Ireneuszem udali się do wsi Dzielnik gdzie mieszkała rodzina jego ojca. Czas okupacji spędził we wsiach Dzielnik, Kiczki i Kamionka.

Po zakończeniu wojny spełnił swoje marzenie o lataniu. Ukończył szkołę szybowcową w Goleszowie 1948 i Jeleniej Górze, szkolenie na pilota samolotowego i kurs na pilota instruktora.

Goleszow 1948 rok (fot. z archiwum Artura Adamca)


Ligota 1949 rok (fot. z archiwum Artura Adamca)

W roku 1951 został przyjęty do pracy w Lidze Lotniczej jako instruktor w Aeroklubie Warszawskim.
W tym roku zdobył srebrna odznakę szybowcową. (długotrwałość 5h23min; przewyższenie 1230m; przelot Warszawa Płock 101km)

Jelenia Góra 1951 rok (fot. z archiwum Artura Adamca)

W roku 1954 uzyskał uprawnienia pilota samolotowego, uprawnienia instruktora samolotowego i instruktora samolotowego sportowego 1 klasy,  oraz uprawnienia instruktora szybowcowego.

W roku 1957 został zaangażowany do pracy w Aeroklubie Warszawskim  na stanowisku instruktora samolotowego i został członkiem zarządu Aeroklubu Warszawskiego

W 1960 roku na VI samolotowych mistrzostwach Polski w Krakowie zdobył wicemistrzostwo Polski w lotnictwie sportowym.

W tym czasie uczestniczył w licznych pokazach samolotowych, również w tak zwanej trójce Warszewskiej  na samolotach Zlin 26 – Dudzik, Adamiec, Menet.

W tym samym roku rozpoczął pracę w Ministerstwie Komunikacji w Zarządzie Ruchu Lotniczego i Lotnisk Komunikacyjnych. W 1964 pełnił obowiązki starszego inspektora w Ministerstwie Komunikacji w departamencie Lotnictwa Cywilnego.

W 1965 ukończył kurs prawniczy, w 1967 zdobył świadectwo radiotelegrafisty w służbie lotniczej. W roku 1970 został powołany na zastępcę członka Głównej Komisji Badania Wypadków Lotniczych – jako znawcą wyszkolenia lotniczego.

W roku 1970 brał udział w konferencji ICAO w Montrealu na temat Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym oraz wielu innych konferencjach na całym świecie dotyczących międzynarodowych przepisów lotniczych.

W roku 1973 oraz 1974 pełnił funkcje kierownika bazy lotniczej PZL biorącej udział w akcji agrolotniczej w Kairze i Sudanie.

Dnia 15 czerwca 1991 został powołany na stanowisko głównego inspektora Personelu Lotniczego w Głównym Inspektoracie Lotnictwa Cywilnego Ministerstwa Komunikacji. Zdaniem wielu pilotów w swojej pracy w Ministerstwie Komunikacji był osobą najbardziej sprzyjającą personelowi lotniczemu i całemu lotnictwu. Zakończył pracę w Ministerstwie w maju 1997 roku.

Nadal był związany z lotnictwem i pracował kolejno w: White Eagie General Aviation Sp.z.oo (1997-2002); Airpolonia Sp. z. oo (2002-2005); Prima Charter Sp. z oo (2005-2008)