O podejściach GNSS w Aeroklubie Polskim

W dniu 18 października w siedzibie Aeroklubu Polskiego miało miejsce robocze spotkanie poświęcone możliwości wdrożenia podejść GNSS na lotniskach lokalnych.

W spotkaniu wzięli udział członkowie Zespołu Lokalizacji Zagrożeń w Lotnictwie Cywilnym (latajmybezpiecznie.pl), eksperci Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej oraz przedstawiciele Aeroklubu Polskiego.

Celem spotkania była wymiana poglądów i doświadczeń związanych z technicznymi oraz proceduralnymi i prawnymi uwarunkowaniami wdrażania podejść instrumentalnych z wykorzystaniem odbiorników satelitarnych (tzw. podejścia GNSS). W trakcie spotkania zwracano uwagę na konieczność systemowego podejścia do wdrożenia takich podejść, niezbędnych dla podniesienia poziomu operacji lotnictwa ogólnego na małych lotniskach.

Eksperci PAŻP przedstawili stan implementacji podejść GNSS na lotniskach kontrolowanych oraz przebieg dotychczasowych działań, w tym ustaleń z władzą nadzorującą (Urzędem Lotnictwa Cywilnego). Przedstawiciele PAŻP omówili także zakończone, jak i trwające projekty związane z podejściami GNSS, w których uczestniczy Agencja.

W dalszej części spotkania omawiano kwestie techniczne proceduralne i formalne uwzględniające różne punkty widzenia: instytucji zapewniającej służby żeglugi powietrznej (odpowiedzialnej za procedury), zarządzającego lotniskiem oraz użytkowników lotniska.

Uczestnicy zgodnie ocenili, że wdrażanie podejść GNSS na lotniskach lokalnych jest pożądane tam, gdzie istniejąca lub planowana infrastruktura techniczna (sztuczne drogi startowe, oznakowanie i oświetlenie) na to pozwala. Uruchomienie takich procedur dla podejść GNSS i maksymalne wykorzystanie możliwości tych podejść (minima) będzie znacząco wpływać na potencjał i dostępność takiego lotniska.

Na lotniskach z gorszą infrastrukturą nie ma sensu wprowadzić podejść o minimach mniejszych niż wynika to np. z istniejącego tam systemu oświetlenia pasa. Podejścia w oparciu o GPS pozwalałyby jednak na bezpieczne „przebicie chmur” i podejście – nawet jeśli samo lądowanie musiałoby się odbyć w oparciu o przepisy VFR (np. z powodów braku ATC na lotnisku, czy też restrykcyjnie w takich przypadkach ustanowionych minimów podejścia). W ten sposób publikując procedurę podejścia GNSS doszłoby do obniżenia poziomu ryzyka. Tendencja do utrzymywania lotu poniżej chmur w pogarszających się warunkach VMC prowadziła w ostatnich latach do kilku tragicznych wypadków. Stąd prace w kierunku wprowadzenia podejść w oparciu o opublikowane procedury i nawigację satelitarną powinny być prowadzone bardziej zdecydowanie.

Omówiono także problemy natury formalnej, jakie pojawiają się w trakcie działań związanych z wdrażaniem podejść GNSS, z uwzględnieniem różnych technologii (ABAS, SBAS, GBAS). Między innymi chodzi o kwestię niejasnych definicji lotniczych urządzeń naziemnych czy zapewnienia zapisywania danych sygnałów GPS przez państwo zezwalające na operacje GNSS (Załącznik 10 ICAO). W trakcie dyskusji po raz kolejny okazało się, że jedną z przyczyn pojawiających się problemów interpretacyjnych jest brak szczegółowych uregulowań krajowych i stosowana technika legislacyjna rozporządzeń krajowych odsyłających wprost do wszystkich norm i zaleceń danego Załącznika ICAO.

W podsumowaniu spotkania zwrócono uwagę, że wdrożenie podejść GNSS było jednym z celów opisanych w rządowym Programie Rozwoju Sieci Lotnisk i Lotniczych Urządzeń Naziemnych z 2007 r. Mając na uwadze trwające prace nad aktualizacją tego programu, konieczne będzie uwzględnienie dotychczasowych doświadczeń. Spotkanie AP, PAŻP oraz zespołu Latajmy Bezpiecznie pozwoliło zainteresowanym stronom na lepsze zrozumienie wielu uwarunkowań dotyczących podejść GNSS.

Na koniec odsyłamy do: publikacji Zespołu Latajmy Bezpiecznie w/s podejść GNSS