Nowy szybowiec Astir II w Aeroklubie Nadwiślańskim

W Aeroklubie Nadwiślańskim sprzętu przybywa. Zawitał do nich nowy szybowiec Astir II. Będzie on dumnie wspierał aeroklubową flotę.

Zakup szybowca Astir II zapoczątkował proces modernizacji srzętu latającego w Aeroklubie Nadwiślańskim. Wkrótce pojawi sie jeszcze jeden szybowiec. Tym razem będzie to dwumiejscowy Twin Astir II.

Rodzina szybowców Astir jest sztandarowym produktem wytwórni Bukhart GROß Flugzeugbau. Prace nad prototypami rodziny Astirów rozpoczęto w 1973 r, i w grudniu 1974 r. oblatano pierwszy prototyp. Próby certyfikacyjne zakończono we wrześniu 1975 r. Po zebraniu opinii użytkowników w 1977 r. wytwórnię zaczęły opuszczać egzemplarze ze zmodyfikowanym usterzeniem. Do produkcji weszły równolegle dwie wersje szybowca: Standard Astir II oraz Club Astir II różniący się brakiem zbiorników balastowych i stałym podwoziem.

(fot. lisie.pl)

Kolejna wersją rozwojową był szybowiec Speed Astir II, którego skrzydło wypoosażono w klapy i klapolotki, oraz zmodyfikowano nieco kadłub (kabina otrzymała stały wiatrochron i otwieraną tylną część limuzyny. W niedługim czasie pojawiła się wersja Speed Astira umożliwiająca przez zmianę końcówek powiększenie rozpiętości do 17,5 m i podwyższenie w ten sposób osiągów, oraz start jednym szybowcem zarówno w klasie 15-metrowej jak i otwartej. Dodanie końcówek zwiększyło ciężar szybowca o 6% zwiększając wydłużenie skrzydła o 23%. Ze względu na to, że nie wzmocniono przy tym konstrukcji obniżeniu uległa prędkość dopuszczalna. Pod względem pilotażowym i osiągowym poprawiły się właściwości w krążeniu, oraz przebieg biegunowej w zakresie średnich prędkości, natomiast spadły nieco osiągi przy prędkościach powyżej 150 km/h.

(fot. lisie.pl)

Z czasem opracowana została także szkolno-treningowa wersja dwumiejscowa szybowca nazwana Twin Astir, zbliżona właściwościami do jednomiejscowych Astirów, ułatwiająca przejście z etapu szkolnego do latania solo. Skrzydło Twin Astira miało obrys dwutrapezowy z ujemnym skosem, zbudowano je na bazie profilu Eppler-603, charakteryzującego się znakomitymi właściwościami przeciwkorkociągowymi. Ciekawym ewenementem było wyposażenie skrzydła w zbiorniki balastowe (100 l pojemności) co wyraźnie polepszało własności przelotowe szybowca, i wskazywało na przeznaczenie do szkolenia wyczynowego w przelotach. Jego kilkuletnia eksploatacja pozwoliła na dopracowanie konstrukcji i w 1985 r. pojawił się jego następca - Groß G-103 C Twin III.

(fot. lisie.pl)

W nowej konstrukcji w zasadzie bez zmian przejęto kadłub, natomiast modyfikacji uległo skrzydło: otrzymało nowy obrys (potrójny trapez), większą rozpiętość i wydłużenie oraz nowy profil Horstmann/Quast o małej wrażliwości na zanieczyszczenia i opad. Na większą skalę w konstrukcji szybowca użyto włókien węglowych, m.in. zastosowano węglowe pasy dźwigara, dzięki czemu skrzydło znacznie zyskało na sztywności (jest to np. odczuwane przez pilotów przy wejściu szybowca w podmuch pionowy jako uderzenie). Dzięki nowemu skrzydłu podobnemu do skrzydła Discusa, uzyskano znaczącą poprawę osiągów, bowiem quasieliptyczny obrys i skos natarcia uporządkował opływ eliminując nierównoległość opływu na górnej i dolnej powierzchni skrzydła, przez co zmniejszył się opór indukowany. Zmieniono także konstrukcję usterzenia dzięki czemu przy montażu następowało automatyczne podłączenie napedów.

(fot. lisie.pl)

Opis techniczny (Standard):

Jednomiejscowy szybowiec wyczynowy klasy standard w układzie wolnonośnego średniopłata z chowanym podwoziem i usterzeniem "T" wykonany z laminatu szklano-epoksydowego i częściowo włókien węglowych.

Kadłub: skorupowy, z laminatu szklano-epoksydowego wzmocniony miejscowo włóknem węglowym (rama limuzyny, obszar kabiny i statecznik). W partii centralnej stalowa kratownica będąca węzłem mocującym skrzydła i chowane, nieamortyzowane podwozie. Kółko tylne stałe, typu pełnego z lanej gumy. Limuzyna jednoczęściowa, otwierana na prawo, odrzucana awaryjnie. Tablica przyrządów typu kolumnowego. Oparcie i pedały przestawiane.

Skrzydło: dwudzielne, konstrukcji przekładkowej (laminat-pianka-laminat), z pasami dźwigara wykonanymi z rovingu węglowego. Profil Eppler E603, skos dodatni 1°. Hamulce aerodynamiczne typu Schempp-Hirth, jednopłytowe, duralowe, tylko na górnej powierzchni skrzydeł. Lotki bezszczelinowe, z elastycznym przedłużeniem pokrycia maskującym szczelinę.Zbiorniki balastowe o pojemności łącznej 90 litrów.

Usterzenie: typu T, klasyczne z podziałem na statecznik i ster. Konstrukcja całkowicie laminatowa, napęd steru kierunku linkowy, wysokości popychaczowy.

Dane techniczne i osiągi: