W dniu 21 sierpnia 2022 r. (niedziela), o godzinie 12.00 Muzeum Lotnictwa Polskiego zaprasza na kolejne spotkanie prowadzone przez Jana Hoffmanna.

Zaproszenie na opowieść o historii lotnictwa kierowane jest zarówno do młodzieży, jak i dorosłych.

Prowadzone będą rozmowy o  brytyjskim bombowcu dalekiego zasięgu Wellington, opracowanym w  drugiej połowie lat 30-tych. Samolot ten stanowił do 1943 roku podstawę angielskiej ofensywy bombowej na Niemcy. Używany był też do zwalczania niemieckiej żeglugi, w tym i okrętów podwodnych.  Znajdował się też na uzbrojeniu polskich dywizjonów bombowych.  

Podczas spotkania będzie można poznać jego historię i niezwykłą konstrukcję, nie mającą odpowiedników wśród innych znanych samolotów.      

Samolot powstał na skutek zamówienia brytyjskiego Ministerstwa Lotnictwa z 1932 na nowoczesny średni bombowiec, według specyfikacji B.9/32. Projektantami byli Rex K. Pearson i Barnes Wallis. Płatowiec zbudowano w oparciu o nietypową dla samolotów konstrukcję geodetyczną, opracowaną przez Wallisa (po raz pierwszy zastosowaną w samolocie Vickers Wellesley). Wykorzystywała ona kratownicę przestrzenną z giętych rur, łączących się pod kątem zbliżonym do prostego i tworzących rodzaj siatki, pokrytą płótnem. Jej zaletą była duża wytrzymałość przy niewielkiej masie, co zostało udowodnione dużą odpornością samolotów na uszkodzenia.

15 czerwca 1936 oblatano prototyp samolotu pod oznaczeniem fabrycznym typ 271 i nazwą Crecy. Brytyjskie lotnictwo Royal Air Force zamówiło wkrótce nowy bombowiec, nadając mu nazwę Wellington. Konstrukcję samolotu znacznie zmodyfikowano w stosunku do prototypu, według nowej specyfikacji B.29/36, a przy tym w dużym stopniu ujednolicono z nowo projektowanym bombowcem Vickers Warwick. Efektem była całkowita zmiana sylwetki samolotu. Pierwszy samolot seryjny w wersji Wellington Mk I wzniósł się w powietrze 23 grudnia 1937.

Samolot produkowano w trzech fabrykach, aż do października 1945 roku.