Pamiątki po por. pil. Ignacym Święcickim przekazane do Muzeum w Sochaczewie

Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy Nad Bzurą przekazano pamiątki po poruczniku-pilocie Ignacym Święcickim, pilocie z 318 Dywizjonu Myśliwsko-Rozpoznawczego, który operował nad Morzem Śródziemnym, przede wszystkim podczas kampanii we Włoszech w 1944 roku.

Przekazania dokonał syn porucznika – Piotr, obecna była również wdowa po zmarłym w 2008 r. Święcickim. Dzięki tym materiałom możliwe jest odtworzenie szlaku bojowego, jaki przebył Ignacy Święcicki, pilot 318 Dywizjonu Myśliwsko-Rozpoznawczego "Gdańskiego", w ramach którego dokonał licznych lotów rozpoznawczych, m.in. podczas walk we Włoszech.

Urodzony w Zakałużu na ziemi mińskiej, Ignacy Święcicki ukończył 23 stycznia 1939 roku Wydział Mechaniczny Politechniki Warszawskiej ze stopniem inżyniera mechanika. Podczas walk we wrześniu 1939 roku został powołany do lotnictwa do obsługi naziemnej, a następnie internowany w Rumunii. Przedostawszy się do Francji przez Bliski Wschód, po kapitulacji Republiki znalazł się w Wielkiej Brytanii, skąd skierowany go w 1942 do Kanady na kurs pilota. Po ukończeniu kursu znalazł się nad Morzem Śródziemnym, gdzie w ramach 318 Dywizjonu odbywał loty nad Włochami. W Polskich Siłach Powietrznych służył do listopada 1946 roku, a następnie przeszedł na dwa lata do Polski ego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. Przekazany do muzeum brytyjski mundur z insygniami Royal Air Force pochodzi właśnie z tego okresu.

Ignacy Święcicki był kolegą szkolnym Czesława Miłosza, W trakcie pracy poety w dyplomacji rządu Polskiego w USA, za jego pośrednictwem poznał Józefa Giebułtowicza, sekretarza w ambasadzie RP w Waszyngtonie, oraz jego siostrę Annę, z którą później się ożenił.

Ignacy marzył o powrocie do Polski, niestety odwiódł go od tego pomysłu los braci. Ich historia jest równie niezwykła. Józef był dziennikarzem, (nieformalnie redagował od listopada 1939 roku "Kurier Wileński"), członkiem Związku Walki Zbrojnej, następnie Armii Krajowej, służył w kierownictwie dywersji Okręgu Wilno AK, walczył w operacji „Ostra Brama”. Pomimo, iż się ujawnił po wkroczeniu Sowietów, został aresztowany, i przetrzymywany w więzieniu na Łukiszkach, wywieziony następnie do Republiki Komi, pracował w kopalni węgla w Incie. Tam zmarł z niedożywienia 3 lutego 1946 roku.

Andrzej dowodził oddziałem Kedywu AK Baza "Miód" na Wileńszczyźnie, z którym brał udział w akcjach dywersyjnych zdobywania broni z magazynów w Jaszunach, a także w akcji "Burza". Więzień więzienia Łukiszki w Wilnie (1940-1941), w grudniu 1944 wywieziony do łagru koło Workuty, skąd powrócił w sierpniu 1945. Po wojnie, w latach 1953–1956 osadzony w więzieniu we Wronkach z wyrokiem dożywocia.

Przekazane dokumenty, oraz zarejestrowana rozmowa z członkami rodziny, posłużą do opracowania i publikacji niezwykłej historii rodziny Święcickich. Już wkrótce materiały znajdą się na wystawach muzealnych.