Gdynia bezpieczna, bo z ILS-em

Według norm Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego (Internacional Civil Aviation Organization) istnieją trzy kategorie systemów wspomagających lądowanie. Różnią się one od siebie przede wszystkim tzw. minimalną widzialnością. Najwyższa jest klasa III. Z pomocą takiego urządzenia można wylądować bezpiecznie praktycznie przy zerowej widoczności. W takie systemy wyposażone są jednak tylko największe porty lotnicze na świecie: Londyn-Heathrow, Paryż-Roissy-Charles de Gaulle, czy Nowy Jork-JFK.

W Polsce ILS o najwyższym standardzie, to urządzenie klasy II. Zamontowane jednie w warszawskim porcie im. Fryderyka Chopina. Takie urządzenie może poprowadzić pilota od granicy zasięgu systemu do wysokości 30 metrów nad płaszczyzną drogi startowej. Natomiast ILS-y kategorii I, najpowszechniejsze w Polsce, pozwalają nawigować automatycznie samolot do wysokości 60 metrów. Posiadają je lotniska: Bydgoszcz-Szwederowo, Gdańsk-Rębiechowo, Kraków-Balice, Łódź-Lublinek, Poznań-Ławica, Wrocław-Strachowice, Katowice-Pyrzowice, Szczecin-Goleniów, Rzeszów-Jasionka oraz Szczytno-Szymany (urządzenie obecnie nie funkcjonuje) oraz Gdynia-Kosakowo.

Jak działa ILS? Jego głównym zadaniem jest zapewnienie kontroli położenia statku powietrznego, zarówno jeżeli chodzi o kąt podejścia (płaszczyzna pionowa) oraz kierunek podejścia (płaszczyzna pozioma) - niezależnie od warunków pogodowych oraz poziomu pułapu chmur. Aby było to możliwe, potrzebne są aż trzy zespoły ściśle współpracujących ze sobą urządzeń:

• nadajników kierunku podejścia – które są odpowiedzialne za emisję dwóch wiązek odpowiednio zmodulowanych fal radiowych wyznaczających kierunek lądowania. Odbiornik emitowanych przez urządzenie fal znajduje się na pokładzie samolotu i odbiera sygnał w czasie rzeczywistym – w ten sposób określa się dokładne położenie samolotu.

• nadajników ścieżki schodzenia - urządzenia te, podobnie jak nadajniki kierunku podejścia, emitują fale radiowe, więc zasada wyznaczania ścieżki schodzenia jest podobna do tej, jaka stosowana jest przy wyznaczaniu kierunku lądowania. Wieże antenowe emitujące sygnał, dzięki któremu wyznacza się ścieżkę schodzenia, mają wysokość ok. 10 metrów i instalowane są z boku drogi startowej w odległości większej niż 75 metrów od pasa startowego.

• markery - ostatni element ILS, którego zadaniem jest oznaczenie odległości do progu drogi startowej. W systemie stosowane są trzy rodzaje markerów: wewnętrzny (75 m od progu drogi startowej), środkowy (1070 m od progu) oraz zewnętrzny (7240 m od progu). Markery emitują zarówno sygnały świetlne (są to odpowiednio kolor biały, żółty i niebieski), jak i dźwiękowe (pilot słyszy je w słuchawkach).

Całość artykułu Piotra Gołdanowskiego na stronie Lotniska Gdynia-Kosakowo.