Nagrody za prace o kosmosie

W czwartej edycji konkursu o Nagrodę Prezesa Polskiej Agencji Kosmicznej za najlepszą pracę dyplomową z dziedziny badań kosmicznych doceniono dwie prace dyplomowe zrealizowane na Politechnice Warszawskiej.

Nagrodę I stopnia otrzymał Artur Łukasik, autor pracy magisterskiej „Analiza efektywności działania żagla deorbitacyjnego satelity PW-Sat2 na podstawie danych eksperymentalnych z misji”. Promotorem pracy była dr hab. inż. Elżbieta Jarzębowska, prof. uczelni.

Absolwent Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa PW był wicekoordynatorem PW-Sata2 – drugiego studenckiego satelity, który powstał na naszej Politechnice. W swojej pracy dyplomowej przeprowadził analizę efektywności żagla deorbitacyjnego jako podsystemu służącego spełnieniu regulacji dotyczących śmieci kosmicznych w ujęciu systemowym. Omówił m.in. wady i zalety żagla pod względem masy, objętości, niezawodności, poboru mocy, wpływu na inne podsystemy czy aspektów operacyjnych. Sprawdził też prawdopodobieństwo kolizji na orbicie w czasie trwania całej misji PW-Sata2 i po otwarciu żagla. W wyniku tych badań zaproponował, żeby to redukcja prawdopodobieństwa kolizji (a nie czasu życia orbity) była wyznacznikiem dobrych praktyk dla misji używających żagli deorbitacyjnych lub podobnych struktur. Z wykonanych analiz wynika także, że żagiel jest rozsądną alternatywę do manewrów opóźnionej deorbitacji nawet dla misji, które już mają silniki.

Model PW-Sata2 z otwartym żaglem deorbitacyjnym (fot. pw.edu.pl)

Spośród prac licencjackich i inżynierskich w konkursie doceniono dyplom Grzegorza Peli, który otrzymał nagrodę III stopnia. Swoją pracę inżynierską „Projekt dyszy aerospike do silnika rakietowego na stały materiał pędny” zrealizował na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa PW pod kierunkiem dr. hab. inż. Jana Kindrackiego, prof. uczelni.

Nasz student przedstawił w pracy pełny proces projektowania dyszy – od sformułowania wymagań ze względu na pełnione funkcje oraz więzy od układu, którego jest częścią, przez obliczenia, symulacje i analizy uwzględniające ekstremalne i nietypowe warunki pracy, z jakimi projektowany układ będzie się mierzył, aż po szczegóły montażowe i eksploatacyjne wymagane przez rzeczywisty układ dyszowy. Porównał też gotowy produkt ze standardowym rozwiązaniem dyszy stożkowej de Lavala o konstrukcji na bazie tekstolitu i wkładki grafitowej. Zaprojektowane rozwiązanie stanowi możliwą drogę rozwoju dla silnika sterowanej aerodynamicznie rakiety FOK – konstrukcji należącej do Studenckiego Koła Astronautycznego.

Model dyszy aerospike (fot. pw.edu.pl)

Podobnie jak przy poprzednich trzech edycjach potwierdziło się, jak dużym potencjałem dysponują absolwenci polskich uczelni. Pełne wyniki konkursu są dostępne na stronie Polskiej Agencji Kosmicznej.