Z serii "Spotkania przy samolocie": Mi-2

W dniu 12 kwietnia 2015 r. (niedziela), o godzinie 12.00 Muzeum Lotnictwa Polskiego zaprasza na kolejne spotkanie prowadzone przez Jana Hoffmanna.

Zaproszenie na opowieść o historii lotnictwa kierowane jest zarówno do młodzieży, jak i dorosłych.

Prowadzone będą rozmowy o wielozadaniowym śmigłowcu Mil Mi-2, opracowanym w Związku Radzieckim, ale produkowanym seryjnie tylko w Polsce na licencji radzieckiej. Poznamy jego historię powstania i rozwoju oraz konstrukcję.

Muzeum Lotnictwa Polskiego bardzo prosi o zgłoszenie w kasie chęci uczestnictwa w spotkaniu, gdyż wszyscy słuchacze będą mogli wykupić specjalne bilety wstępu.

Mi-2 w wersji rozpoznania chemicznego i do stawiania zasłon dymnych.

Pod koniec lat 50. w ZSRR rozpoczęto prace nad następcą śmigłowca Mi‑1. Nowy śmigłowiec miał przewozić 8 ludzi i być napędzany silnikiem turbinowym. W biurze konstrukcyjnym Klimowa rozpoczęto prace silnikiem GTD‑350, wzorowanym na amerykańskim Allison 250. Prototyp śmigłowca W‑2, napędzanego dwoma silnikami GTD‑350, oblatano w 1961. W 1963 r. wszedł do produkcji pod nazwą Mi‑2. W 1964 przekazano produkcję licencyjną śmigłowca i silnika do Polski. Pierwsze seryjne egzemplarze wyprodukowano w 1965 r.

W lotnictwie cywilnym Mi-2 w dalszym ciągu są eksploatowane jako transportowe, pasażerskie i patrolowe. Latają też w lotnictwie policji. Powstały liczne wersje wojskowe Mi-2: transportowo-sanitarna, pasażerska, szkolna, ratownicza, do rozpoznania skażeń chemicznych i fotogrametryczna. Na bazie Mi-2 opracowano śmigłowiec PZL Kania, napędzany silnikami Rolls Royce/Allison 250 i wyposażony w awionikę firmy Bendix/King, charakteryzujący się dużo lepszymi osiągami.

Śmigłowiec WSK Mi-2Ch (fot. muzeumlotnictwa.pl)

Śmigłowiec o numerze bocznym 6048 to egzemplarz wersji rozpoznania chemicznego i do stawiania zasłon dymnych. Jest wyposażony w system WZD-80, w którym do wytworzenia dymu są wykorzystywane spaliny z silników, oraz aparaturę do wykrywania skażeń. Mi-2 6048 służył w 56 Pułku Śmigłowców Bojowych oraz w 3. Eskadrze Lotnictwa Łącznikowo-Transportowego, skąd w 2005 r. trafił do Muzeum Lotnictwa Polskiego.

Dane techniczne:
- Średnica wirnika - 14,56 m
- Długość kadłuba - 11,94 m
- Masa startowa - 3550 kg
- Maksymalna prędkość - 200 km/h
- Pułap - 4000 m
- Zasięg - 410 km
- Silnik - dwa silniki turbowałowe GTD 350 o mocy 400 KM każdy