Sylwetki Lotników: Lotariusz Arct

Lotariusz Arct urodził się w Jarosławiu 14 lipca 1900 r. Gdy wybuchła I wojna światowa był uczniem gimnazjum w Przemyślu. Edukował się również w wyższej szkole realnej na Morawach. Tę ukończył w 1917 r. Dalszą naukę kontynuował w akademii wojskowej w Wiener – Neustadt.

W 1918 r. przebywał w Polsce. W listopadzie tego samego roku brał udział w rozbrajaniu Niemców na ulicach stolicy. W 1918 r. po odzyskania niepodległości przez Polskę wstąpił do Szkoły Podchorążych. Rok później został przydzielony do piechoty. Razem z 7 Pułkiem Piechoty Legionów wyruszył na front. W czasie jednej z potyczek zostaje ranny. Trafia do szpitala, a następnie do batalionu zapasowego. W wieku 21 lat rozpoczyna swoją przygodę z lotnictwem. Zostaje przeniesiony do Oficerskiej Szkoły Aeronautycznej w Toruniu. Spotkanie z nią kończy w 1922 r. Żegna miasto Kopernika przydzielony do IV Batalionu Balonowego w Krakowie. Dwa lata później rozpoczyna naukę w Szkole Pilotów, w mieście nad Brdą. To właśnie w Bydgoszczy uzyskuje dyplom pilota.

Lotariusz Arct początkowo pełni służbę w 2 pułku Lotniczym. Z tego stacjonującego w cieniu Wawelu w 1927 r. zostaje skierowany do Dęblina. Następnie wraca do miasta pierników. Przydzielony do 4 Pułku Lotniczego, zostaje oficerem taktycznym dowódcy eskadry myśliwskiej, eskadry treningowej, aby ostatecznie pełnić obowiązki dowódcy III Dywizjonu. W 1930 r. przechodzi lotniczy staż u południowych sąsiadów Polski. Pogłębia swoją lotniczą wiedzę w Grudziądzu na kursie wyższego pilotażu. Mając zdobytą wiedzę w Lotniczej szkole Strzelania i Bombardowania zostaje przeniesiony do Warszawy. W stolicy trafia do 1 Pułku Lotniczego. Tu obejmuje stanowisko dowódcy eskadry bombowej.

Trzy lata przed wybuchem II wojny światowej otrzymuje nominację do stopnia kapitana. W 1937 r. obejmuje dowodzenie II Dywizjonu Bombowego. Po awansie w stopniu majora rok później, zostaje dowódcą I Dywizjonu.

W czasie swojej pracy dowódczej nie może narzekać na brak zajęć. Jego Dywizjon przezbraja się na samoloty PZL – 37 „Łoś”. 13 grudnia 1938 r. siada za sterami bombowca do ćwiczebnego lotu. Jest to jego ostatni lot bojowy. Gnie śmiercią lotnika.

Konrad Rydołowski