Zmarł Bronisław Zawicki

Krakowski Klub Seniorów Lotnictwa ze smutkiem poinformował, że w poniedziałek, 15 marca 2021 roku zmarł w wieku 92 lat jeden z najstarszych członków KKSL – Bronisław Zawicki.

Bronisław Zawicki od 1946 roku, kiedy ukończył teoretyczne szkolenie szybowcowe, związany był z lotnictwem sportowym. Jako pasjonat a następnie pracownik zawodowy – mechanik w Ośrodku Szkolenia Szybowcowego w Bodzowie pod Krakowem. W 1951 roku powołany do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. Szkolenie podstawowe odbył na samolocie Po-2 (9 eskadra, 3 klucz, 7 grupa). Dalsze szkolenie podchorążego pilota samolotów bombowych na UTB-2 i Pe-2.

Był członkiem Aeroklubu Krakowskiego od 1947 roku. Od 1955 roku pracował zawodowo w AK na stanowisku mechanika, kolejno awansując na kierownicze stanowiska. Przeszedł na emeryturę w 1985 roku jak szef Techniczny Aeroklubu po trzydziestu latach pracy. Był kierownikiem technicznym w Muzeum Lotnictwa i Astronautyki do 1987 roku.

Wieloletni członek Krakowskiego KSL. Powszechnie szanowany nauczyciel młodych kadr technicznych w lotnictwie. Wspaniały kolega.

Uroczystości pogrzebowe i ostatnie pożegnanie odbędzie się 22 marca 2021 roku o godzinie 13:00 na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

ZAWICKI Bronisław st. sierż. pil.
s. Franciszka i Krystyny z d. Ksenia ur. 8 stycznia 1929 Horochow woj. wołyńskie.
Odznaczenia: „Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski”, „Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi”, Srebrny Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” i inne.

Wybuch wojny w 1939 r. uniemożliwił mu kontynuację nauki w szkole podstawowej. Zatrudnił się jako uczeń mechanik w Elektrowni Miejskiej w Horochowie. W związku z trudną sytuacją jaka wytworzyła się pomiędzy społecznością polską i ukraińską oraz faktu, że Franciszek Zawicki (ojciec Bronisława) służył w Armii gen. Hallera i był osadnikiem na ziemiach wschodnich, rodzina w styczniu 1944 r. zmuszona była opuścić Horochów. Udali się na zachód gdzie po drodze w Kleczy Górnej zmarł ojciec. Po pogrzebie matka Krystyna wraz z dziećmi została przewieziona do obozu przejściowego w Krakowie na Prądniku Białym (ul. Prądnicka 54). Stąd 14 lutego 1944 r. rodzina wywieziona została na roboty do III Rzeszy. Wiosną 1944 r. Bronisława rozdzielono z rodziną. Został przymusowo zabrany jako woźnica przez uciekających przed frontem Niemców. Po zajęciu miejscowości Zwikau przez wojska radzieckie postanowił wrócić do Horochowa. W Krakowie odnalazł rodzinę i tutaj pozostali. Szukając zajęcia podejmował różne prace dorywcze.

W 1946 r. ukończył teoretyczny kurs szybowcowy. W następnym 1947 r. kurs praktyczny (książka lotów nr 14/47) uzyskując na lotnisku w Bodzowie kat. A i B i w Pińczowie kat. C. Od 1947 r. pracował społecznie a od 1948 r. na etacie mechanika w Ośrodku Szkolenia Szybowcowego w Bodzowie i Balicach. Loty na szybowcach wykonywał do roku 1950 na lotniskach w Pińczowie, Tęgoborzu, Bodzowie i Balicach. Ostatni lot szybowcem na lotnisku w Balicach wykonał 25 sierpnia 1950 r. W 1950 r. skierowany przez Ligę Lotniczą do Centrum Wyszkolenia Spadochronowego w Nowym Targu.

Jesienią powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej w 12 Pułku Moździerzy w Krotoszynie. Z uwagi na przeszkolenie lotnicze 12 kwietnia 1951 r. przeniesiony do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. Szkolenie podstawowe na samolocie Po-2 (9 eskadra, 3 klucz, 7 grupa). Dalsze szkolenie podchorążego pilota samolotów bombowych na UTB-2 i Pe-2. Szkolenie spadochronowe, skoki z wysokości 600 m, z samolotu Li-2. Egzamin końcowy z wynikiem pozytywnym zdał 7 czerwca 1953 r. lecz nie został dopuszczony do promocji na stopień oficerski. Bez podania przyczyny (prawdopodobnie służba ojca Franciszka w Armii gen. Hallera) zwolniony do rezerwy.

Dnia 15 czerwca 1955 r. rozpoczął pracę mechanika w Aeroklubie Krakowskim. Po zdaniu egzaminów 14 marca 1958 r. otrzymał świadectwo technika lotniczego wydane przez Ministerstwo Komunikacji. Do przejścia na emeryturę w czerwcu 1985 r. szef techniczny Aeroklubu Krakowskiego. Organizator i wykładowca na teoretycznych kursach dla kandydatów i pilotów aeroklubu. Prowadził praktyczne zajęcia techniczne dla pilotów na poszczególnych typach sprzętu lotniczego. Brał udział w zabezpieczeniu technicznym imprez, pokazów i zawodów lotniczych. Jednocześnie od 1965 r. do 25 grudnia 1983 r. zastępca a potem kierownik do spraw technicznych, w Muzeum Lotnictwa i Astronautyki w Krakowie. Remontował cenne eksponaty i przygotował ich ekspozycję. Członek Aeroklubu Krakowskiego od 1947 r.

Uzyskał międzynarodową licencję mechanika I klasy w zakresie naprawy i II klasy w zakresie obsługi samolotów. Oddał około 15 skoków ze spadochronem. Nalot na szybowcach SG i Salamandra 3 godziny 20 minut. Samolotach Po-2, UTB-2 i Pe-2 około 100 godzin.