Wyzwania wspólnego użytkowania przestrzeni powietrznej przez lotnictwo załogowe i UAV

Jak wiadomo, przepisy Komisji Europejskiej dotyczące U Space zostały opublikowane z datą wejścia w życie w 2023 r. Tam gdzie są one wdrażane, rozporządzenie wymaga, aby lotnictwo załogowe było wyposażone w urządzenia EC (Electronic Conspicuity). Jednak nie można wykazać, w jaki sposób istniejące urządzenia EC są wykrywane przez UAS / UAV i jakie działania mogą podejmować bezzałogowce w celu uniknięcia zagrożenia.

Innym problemem, który mają te platformy, jest brak przewidywalności samolotów wykonujących loty VFR, ponieważ nie zawsze one latają po liniach prostych. Komisja uważa, że można to załatwić za pomocą materiałów GM (materiały zawierające wytyczne) i AMC (akceptowalne sposoby potwierdzania spełnienia wymagań), więc jeśli drony nie mogą wykryć i uniknąć załogowych statków powietrznych, GA nie może przestrzegać tych przepisów.

W tym przypadku istnieje próżnia technologiczna, która budzi obawy w odniesieniu do wydzielonej przestrzeni powietrznej wykorzystywanej do umożliwienia operacji BVLOS dla niewielkiej liczby UAS / UAV. Mówi się również o wymaganiu od GA składania planów lotów VFR w celu określenia natężenia ruchu w określonej przestrzeni powietrznej. Będąc na spotkaniu wysokiego szczebla, regulator IAOPA stwierdził, że technologia ta jest jeszcze daleka od zapewnienia autonomicznych rozwiązań. Ale ogromne sumy przeznaczane są na badania i rozwój i IAOPA będzie argumentować za rozwiązaniami, które sprawdzą się w przypadku UAS oraz VFR/IFR GA.

IAOPA ma też obawy, czy w okresie przejściowym bez rozwiązań technicznych dla wspólnego użytkowania przestrzeni powietrznej, w momencie wykonywania lotów przez bezzałogowce krajowe władze lotnicze nie zdecydują o jej zamknięciu dla lotnictwa załogowego.