O samolocie I-23 Manager na kolejnej Glassówce

Czteromiejscowy, kompozytowy samolot osobowy nowej generacji, I-23 Manager, będzie tematem najbliższej „Glassówki” – spotkania poświęconego polskim konstrukcjom lotniczym, które od wiosny 2004 roku współorganizowane jest przez Klub Miłośników Historii Polskiej Techniki Lotniczej i Stowarzyszenie Młodych Inżynierów Lotnictwa (SMIL). Spotkanie odbędzie się 21.11.2015 r., o godzinie 10.15 w Klubie Absolwenta na Politechnice Warszawskiej (gmach główny; wejście z auli w lewy narożnik).

O projekcie samolotu I-23 Manager opowie mgr inż. Krzysztof Piwek z Instytutu Lotnictwa. Trwają starania włączenia do udziału w spotkaniu inż. Alfreda Barona, który jest głównym konstruktorem samolotu I-23 oraz autorem książki pt.: "Samolot osobowy I-23 Manager. Wybrane ptoblemy badawcze".

Materiały ze spotkań dostępne są na stronie: www.smil.org.pl

Nagrania z dwóch ostatnich spotkań są dostępne na serwisie youtube po wpisaniu hasła: glassowka.

Szczególny nacisk przy opracowywaniu I-23 położono na jego własności aerodynamiczne oraz bezpieczeństwo awaryjnego lądowania (fotele wymuszające bezpieczną pozycję siedzącego, pochłaniacze energii kinetycznej ograniczające siły ściskające w kręgosłupie). W samolocie dla ograniczenia jego masy własnej oraz zapewnienia wysokiej jakości wykonania powierzchni zewnętrznych zastosowano w szerokim zakresie nowoczesne materiały kompozytowe, m.in. laminaty na osnowie włókiem węglowych i szklanych, wykonywanych techniką wstępnego przesycania.

PZL I-23 Manager (fot. Piotr Biskupski/Lotnictwo.net)

Czteroosobowy samolot I-23, o masie startowej 1150 kg i prędkości przelotowej 280 km/h, któremu nadano nazwę handlową Manager, spełnia obecne wymagania amerykańskich (FAR-23 amd 42) przepisów budowy samolotów i ma od 3 października 2001 roku certyfikat Urzędu Lotnictwa Cywilnego (ULC), a od 15 listopada 2006 roku posiada certyfikat wydany przez European Aviation Safety Agency (EASA). Głównym konstruktorem samolotu jest dr inż. Alfred Baron.

Opracowanie i wykonanie prototypów samolotu wymagało opracowania, między innymi:
• metod komplementarnego projektowania zespołów i materiałów wytwarzanych na bazie żywic epoksydowych zbrojonych włóknami węglowymi i szklanymi,
• metod łączenia części kompozytowych i metalowych,
• technologii wytwarzania struktur kompozytowych metodą formowania części z prepregów (preimpregnatów).

Powstały dwa prototypy samolotu I-23, jeden do przeprowadzania prób statystycznych, drugi do badań w locie. Prototypy powstały przy współpracy z PZL-Świdnik. Samolot był próbnie eksploatowany w Ośrodku Kształcenia Lotniczego Politechniki Rzeszowskiej, gdzie uzyskał wysoką ocenę i służył do szkolenia kandydatów na pilotów.
Źródło: Witold Wiśniowski/Instytut Lotnictwa