Zmarł płk dypl. pil. Aleksander Musiał

Krośnieński Klub Seniorów Lotnictwa im. gen. pil. Ludomiła A. Rayskiego z żalem zawiadamia, że 27 maja 2024 roku, po długiej i ciężkiej chorobie w wieku 85 lat zmarł pułkownik dyplomowany pilot – instruktor Aleksander Musiał, zasłużony oficer lotnictwa polskiego, członek KKSL (od 3 lutego 2022 roku). 

Urodził się 31 marca 1939 w Gądkach k. Jasła ( Gądki 1 stycznia 1973 włączono do Jasła). W trakcie nauki w szkole podstawowej czynnie uczestniczył w zajęciach z modelarstwa lotniczego. Będąc uczniem liceum ogólnokształcącego, w 1954 rozpoczął szkolenie spadochronowe i szybowcowe w Aeroklubie Podkarpackim w Krośnie. Po uzyskaniu matury, w 1956 kontynuował szkolenie lotnicze w pilotażu podstawowym na samolocie CSS-13. W następnym 1957 roku, został przyjęty do Oficerskiej Szkoły Lotniczej im. Janka Krasickiego w Dęblinie. W trakcie studiów w OSL szkolenie praktyczne w powietrzu realizował kolejno na samolotach tłokowych Junak-3 i Jak-11 a następnie zgłębiał tajniki pilotażu na samolotach odrzutowych MiG-15 i Lim-2. 

Promowany 12 marca 1961 na stopień podporucznika-pilota 3 klasy, otrzymał propozycję objęcia stanowiska pilota-instruktora w 58. Lotniczym Pułku Szkolno-Bojowym w Dęblinie. W grudniu 1961 po odbyciu w Radomiu kursu instruktorskiego na samolocie UTMiG-15, z nalotem osobistym 580 godzin powrócił do macierzystego 58 . pułku doskonaląc swoje umiejętności pilotażowe we wszystkich warunkach atmosferycznych w dzień i w nocy. W trakcie pracy instruktora, szkoląc w powietrzu podchorążych uzyskał kolejno 2-gą i 1-szą klasę pilota wojskowego, po uzyskaniu nalotu 910 godzin. 22 lipca 1966 wziął udział w największej paradzie lotniczej w historii Polski zwanej Defiladą Tysiąclecia z okazji obchodów Tysiąclecia Państwa Polskiego. Był jednym z pilotów ugrupowania (42 samoloty Lim-2 z 58. Lotniczego Pułku Szkolno-Bojowego) tworzących słynną formację liczby „1000” w przelocie nad Warszawą. W 1968 skierowany na studia sztuki operacyjnej i taktyki lotnictwa na Wydziale Lotnictwa Operacyjnego w ASG WP w Rembertowie, które ukończył z wyróżnieniem w 1971. Po powrocie do macierzystego pułku w Dęblinie objął stanowisko zastępcy dowódcy eskadry - szefa strzelania powietrznego. 

W 1972 przeniesiony na praktykę do Dowództwa Wojsk Lotniczych w Poznaniu.  W okresie od października 1974 do połowy roku 1976 pełnił obowiązki szefa sztabu-zastępcy dowódcy 3. Pomorskiego Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego w Bydgoszczy, wyposażonego w samoloty Su-7. W 1976 powraca do Dowództwa Wojsk Lotniczych na stanowisko szefa Wydziału Szkolenia Operacyjnego. Wiosną 1977 w stopniu podpułkownika pełni obowiązki szefa sztabu-zastępcy dowódcy 2 Brandenburskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego – związku taktycznego lotnictwa szturmowego w Pile (samoloty Lim-6). Jesienią 1978 skierowany został na studia zarządzania lotnictwem operacyjnym w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR w Moskwie. 

Po ich ukończeniu awansowany na stopień pułkownika (28.06.1980) został szefem sztabu-zastępcą dowódcy 4. Pomorskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego w Malborku (samoloty MiG-21) a od listopada 1983  w Poznaniu, był zastępcą szefa sztabu Wojsk Lotniczych ds. operacyjnych. W  1985 r. został zatrudniony na stanowisku wicedyrektora Dyrekcji Generalnej Lotnictwa Cywilnego Ministerstwa Komunikacji. Przeniesiony do rezerwy w 1990 mocą ,,Ustawy o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za przekonania polityczne” przywrócony do służby w 1991 przyjął stanowisko szefa  w Wojewódzkim Sztabie Wojskowym w Poznaniu, lecz po orzeczeniu inwalidztwa I grupy przeszedł w 1993 w stan spoczynku. Płk. dypl. pil. Aleksander Musiał był znakomitym wychowawcą wielu pokoleń lotników polskich. Za swoją wszechstronną wiedzę i wielkie doświadczenie był szanowany nie tylko w Wojskach Lotniczych. Swoją wiedzą dzielił się we współpracy m.in. z Aeroklubem Bydgoskim. Uczestniczył w ćwiczeniach w kraju i za granicą. Jest autorem wielu artykułów dotyczących historii Lotnictwa Polskiego .

Odznaczony m.in.:  Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski – 1982; Złotym Krzyżem Zasługi – 1976; Złotym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” – 1981, Srebrnym i Brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” i wyróżniony Srebrną Odznaką „Za Zasługi dla Transportu” – 1987.

Pożegnalna ceremonia żałobna rozpocznie się 3 czerwca 2024 (poniedziałek) Mszą Świętą o godz. 13:00 w kościele p.w. Świętego Piusa V Papieża w Dęblinie przy ul. 1 Maja, po czym urna z prochami Zmarłego zostanie odprowadzona na miejscu wiecznego spoczynku na cmentarz parafialny w Dęblinie i złożona w grobie rodzinnym (ID grobu:522).

Spoczywaj w spokoju! Lotnicy nie umierają – na niebie byli i do nieba wrócili! Niech Matka Boska Loretańska ma Cię w Swojej opiece. Pozostaniesz na zawsze w pamięci, jako serdeczny nasz Kolega.  

Zarząd Krośnieńskiego Klubu Seniorów Lotnictwa wraz ze wszystkimi jego członkami składa Rodzinie Zmarłego serdeczne z serca płynące kondolencje.

Zygmunt Bąk – sekretarz KKSL im. gen. pil. Ludomiła A. Rayskiego