Wreszcie wiosna

Czyste jak brylant powietrze znad Arktyki osiadało nad Polską i uformowało wyż z piękną pogoda.

Mienią się szmaragdowe odcienie lasów i pól. Na błękitnym nieboskłonie niepodzielnie panowało jaskrawe słońce i tylko z bardzo rzadka pojawiały delikatne strzępki chmurek sygnalizujących obecność prądów wznoszących. Lot na termice bezchmurnej przypomina wędrówkę niewidomego z laską, toteż efektywniejszy jest lot w gromadzie, bo taka ławica trałowców czeszących przestworza lepiej od pojedynczego szybowca penetruje teren. Ale jest to lot „na remis”. Kto chce wygrywać musi ryzykować.

(...)

Całość wpisu na stronie Sebastiana Kawy.