Łukasiewicz – Instytut Lotnictwa zaprezentował jedną z najbardziej zaawansowanych mobilnych wyrzutni dla małych rakiet suborbitalnych w Europie

Ponad rok trwały prace nad polską cywilną wyrzutnią WR-2 przeznaczoną do obsługi małych rakiet suborbitalnych – to kolejny duży projekt inżynierski przeprowadzony w Łukasiewicz – Instytucie Lotnictwa.

Projekt wyrzutni udało się zrealizować w 14 miesięcy w zespole projektowo-montażowym liczącym 17 osób. To wyjątkowo dobry wynik, biorąc pod uwagę zakres prac (od koncepcji do wytworzenia i uruchomienia urządzenia) oraz okoliczności zewnętrzne (projekt rozpoczął się na początku pandemii). Pracami projektu wyrzutni kierowali: Marian Dudek – główny konstruktor, Paweł Popkowicz – główny specjalista układów hydrauliki i montażu, Łukasz Kędzierski – główny projektant układów automatyki oraz Roman Górecki – manager projektu.

W czasie projektowania i budowy wyrzutni wykorzystano kompetencje obejmujące zaawansowane projektowanie inżynierskie, nowoczesne metody obliczeń wytrzymałościowych konstrukcji,  wielowymiarowe kompetencje budowy układów mechanicznych, hydraulicznych, zasilających i systemów sterowania.

Wymagania dotyczące funkcjonalności wyrzutni zostały zaczerpnięte z doświadczenia konstruktorów pracujących przy projektach rozwoju rakiet.

Autonomiczność i wysoka mobilność

Wyrzutnia powstała w celu realizacji startów rakiety ILR-33 BURSZTYN 2K, jednak jej możliwości techniczne zostały rozszerzone do kilkukrotnie większych rakiet niż BURSZTYN.

Konstrukcja jest w stanie obsłużyć rakietę o maksymalnej masie 3000 kg i maksymalnym ciągu blisko 80 kN.

Ramię wyrzutni dostosowano do precyzyjnego unoszenia do kąta elewacji 90°, z możliwością korekty azymutu strzału. Odpowiednie regulacje można dokonywać dzięki zdalnej komunikacji wyrzutni z centrum dowodzenia startu rakiety.

Wyrzutnia posiada własne wbudowane źródła zasilania i systemy kontroli. Zastosowano w niej także układ nóg hydraulicznych umożliwiający autonomiczny załadunek i rozładunek (na i z naczepy transportowej). Jest ona dostosowana do transportu dalekodystansowego oraz przechowywania (np. w kontenerze morskim).

Wyrzutnia znajdzie zastosowanie na terenach gdzie budowa stałej infrastruktury startowej nie jest możliwa. Może być także traktowana jako dodatkowa np. w przypadku jednoczesnego startu kilku rakiet.

Integracja wyrzutni z rakietą ILR-33 BURSZTYN 2K

W 2019 roku doszło do trzeciego, udanego testu lotnego podstawowej wersji rakiety ILR-33 BURSZTYN. Od tego czasu rozwijana jest kolejna wersja o oznaczeniu „2K” o znacząco zwiększonych osiągach.

Oprócz prac nad rozwojem samej rakiety, konstruktorzy pracowali także nad rozwojem zaplecza zapewniającego dalsze perspektywy rozwojowe technologii rakietowych. Kluczową kwestią było opracowanie wyrzutni rakiet o zwiększonej funkcjonalności, na co odpowiedzią jest konstrukcja WR-2.

Jednym z podstawowych etapów przygotowujących do przeprowadzenia kolejnych testów lotnych rakiety BURSZTYN jest realizacja testów integracji rakiety z wyrzutnią, jak i pozostałą infrastrukturą współpracującą.

Do tej pory zostały przeprowadzone trzy tego typu testy, które pozwoliły na weryfikację funkcjonalności urządzeń, łatwości obsługi, poprawności procedur i sekwencji, a także treningu zespołu.

Ten krok bezpośrednio poprzedza testy lotne rakiety na poligonie.