Bohater września ’39 spełnia marzenia dzięki lotnikom z 25 Brygady Kawalerii Powietrznej

Lot trwał pół godziny, a głównym pasażerem na pokładzie był 106-letni kpt. w st. spocz. Tadeusz Lutak. Śmigłowiec Mi-17 należący do 25 Brygady Kawalerii Powietrznej wystartował z boiska w Strzyżowie. Żołnierz września ’39, który po raz pierwszy w życiu wzbił się w przestworza, podziwiał z wysokości 200 metrów podkarpackie lasy i pola.

– Wojsko uszanowało mnie – mówił po locie.

„Zwracam się z prośbą o spełnienie marzenia mojego dziadka, kpt. Tadeusza Lutaka, żołnierza 2 Batalionu Pancernego i weterana września 1939 roku” – napisał Krzysztof Sarna w liście do ministra obrony narodowej Władysława Kosiniaka-Kamysza.

106-letni oficer jest jednym z ostatnich żyjących jeszcze uczestników wojny obronnej 1939 roku i najstarszym żyjącym czołgistą Wojska Polskiego. Jak opowiada jego wnuk, dziadek wspominał czasem, że służył w kompanii czołgów i nigdy nie miał okazji lecieć śmigłowcem. W dniu swoich 106. urodzin, gdy popijał ulubioną nalewkę wiśniową, przyznał, że podniebny lot jest jego niespełnionym marzeniem... Wnuk napisał do szefa resortu obrony list z prośbą o lot śmigłowcem.

Z MON-u list trafił do Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych. Dalej wypadki potoczyły się szybko. Na koordynatora lotu wyznaczono płk. Leszka Szablińskiego, pełnomocnika dowódcy generalnego ds. weteranów i poszkodowanych. W przedsięwzięcie została zaangażowana także 25 Brygada Kawalerii Powietrznej.

– Do lotu z kpt. Lutakiem 25 Brygada wyznaczyła jedyną w swoim rodzaju Powietrzną Jednostkę Ewakuacji Medycznej oraz śmigłowiec Mi-17 wraz z personelem lotniczym i medycznym – mówi por. Agnieszka Grzelak-Legutowska, oficer prasowy 25 BKPow. Dodaje, że kombatant mógł zobaczyć świat z góry i poznać wojskową maszynę. Jednostka ewakuacji medycznej zapewniła kpt. Lutakowi lot oraz opiekę medyczną.

24 kwietnia z boiska w podkarpackim Strzyżowie, z którego korzystają śmigłowce Lotniczego Pogotowia Ratunkowego, wzbił się w powietrze Mi-17. Na pokładzie oprócz gościa honorowego byli także wnuk kpt. Lutaka, Krzysztof z żoną Beatą, jego kuzyn Wojciech Grodecki, który jest żołnierzem 1 Batalionu Czołgów z Żurawicy, dowódca tej jednostki ppłk Marcin Komorek, płk Leszek Szabliński, burmistrz Strzyżowa Waldemar Góra oraz personel medyczny.

– Było ciszej i wygodniej niż w czołgu, bo w czołgu trzęsie – mówił po locie kpt. Tadeusz Lutak. Zachwycał się także widokami ze śmigłowca. A przed lotem miał również okazję obejrzeć Abramsa M-1 z 1 Batalionu Czołgów w Żurawicy.

Tadeusz Lutak przed II wojną światową ukończył szkołę podoficerską i w stopniu starszego strzelca został przydzielony do kompanii czołgów lekkich (Vickersów) 2 Batalionu Pancernego w Żurawicy. Po wybuchu wojny jako goniec na motocyklu Sokół 1000 jeździł z meldunkami. Ze swoją jednostką przeszedł szlak bojowy z podkrakowskich Balic, na wschód, aż w okolice Starego Dzikowa. Tam dostał się do niewoli. Udało mu się uciec z kolejowego transportu, którym miał zostać wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec.

Podczas okupacji wstąpił w szeregi Armii Krajowej i przyjął pseudonim „Pancerz”. Był dowódcą drużyny dywersyjnej AK, uczestniczył w ponad trzydziestu akcjach. Jest prawdopodobnie ostatnim żyjącym żołnierzem, który brał udział w budowie schronu kolejowego dla Adolfa Hitlera wiosną 1940 roku w Strzyżowie. Rok później doszło tam do spotkania Hitlera z Mussolinim.

Po wojnie Tadeusz Lutak zajął się rolnictwem i masarstwem. Po 1989 roku aktywnie włączył się w życie kombatanckie. Działa w Światowym Związku Żołnierzy Armii Krajowej oraz w Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych.

– Przeżyłem. Tak widocznie miało być, abym mógł opowiadać o tym, czego byłem świadkiem – mówił „Polsce Zbrojnej” w 2019 roku. Dlatego wciąż rozmawia z uczniami, strzelcami z organizacji prooobronnych i młodymi żołnierzami, chętnie gości ich w swoim domu w Strzyżowie.

Krzysztof Sarna przyznaje, że dziadek jest szczęśliwy, że ludzie chcą słuchać jego opowieści. – Często wspomnienia wzruszają go, ale przekazanie ich młodym jest dla niego ważne – podkreśla.

W sierpniu 2024 roku kpt. w st. spocz. Tadeusz Lutak skończy 107 lat. Życzymy dużo zdrowia i spełnienia kolejnych marzeń!

Małgorzata Schwarzgruber