Bohdan Arct – pilot, grafik, pisarz – wystawa w MLP

Muzeum Lotnictwa Polskiego zaprasza na nowa wystawę czasową przedstawiającą sylwetkę polskiego pilota myśliwskiego Bohdana Arcta, walczącego na frontach Europy Zachodniej w czasie II wojny światowej.

Wystawa została otwarta 28 czerwca 2016 r. i potrwa do 27 sierpnia 2016 r.

Serdecznie zapraszamy do odwiedzin.

Bohdan Arct urodził się 27 maja 1914 w Warszawie. W 1934 r. ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie. W 1935 r. podjął studia na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, na kierunku grafika użytkowa. Odbywał też loty w 1 pułku lotniczym w Warszawie i w ciągu kolejnych lat korzystał z tej możliwości, latając na Potezach XV i XXVII. W 1936 r. został awansowany na podporucznika pilota.

Jako podporucznik we wrześniu 1939 roku został zmobilizowany do służby w lotnictwie. Dowodził Plutonem Łącznikowym nr 10 przydzielonym Armii „Łódź”. 6 września został pilotem łącznikowym Naczelnego Wodza i w tej służbie został zestrzelony 10 września. Poprzez Rumunię przedostał się do Francji. Od marca 1940 r. przebywał w Algierze, zaś po kapitulacji Francji (22 czerwca 1940 r.) przedostał się do Casablanki, skąd drogą morską trafił do Wielkiej Brytanii.

Po przeszkoleniu na samolotach brytyjskich latał jako tzw. ferry pilot, dostarczając samoloty do walczących jednostek. W październiku 1941 r. został przydzielony do 306 Dywizjonu Myśliwskiego „Toruńskiego”, w którym służył do lutego 1943 r. Następnie wszedł w skład Polskiego Zespołu Myśliwskiego. W Afryce zestrzelił pierwszy samolot niemiecki (20 kwietnia 1943 – 1 Bf-109) oraz zaliczono mu 1 zestrzelenie prawdopodobne i dwa samoloty uszkodzone.

W lipcu 1943 r. powrócił do Dywizjonu 306 w Wielkiej Brytanii. 11 sierpnia został dowódcą eskadry B w Dywizjonie 303. 17 sierpnia 1943 roku uzyskał kolejne zestrzelenie – tym razem FW-190.

31 stycznia 1944 r. został przydzielony do Dowództwa Obrony Powietrznej Wielkiej Brytanii (Air Defence of Great Britain).

Obejmując dowództwo nad 316 Dywizjonem Myśliwskim (26 czerwca 1944 r.) został pierwszym oficerem rezerwy w polskim lotnictwie na takim stanowisku. Trzecie zestrzelenie uzyskał 14 sierpnia 1944 r. (Bf-109), lecz już 6 września, w czasie operacji Ramrod 1260, po awarii silnika skakał nad terytorium Holandii w pobliżu Nijmegen. Dostał się do niemieckiej niewoli i w obozie przebywał do końca wojny.

Do Polski wrócił po II wojnie światowej. Po powrocie do kraju pisząc popularyzował problematykę i wiedzę lotniczą. W 1951 roku jego prace „Gdy zamilkły silniki...: powieść lotnicza”, „Messerschmitty w słońcu”, „Zwichnięte skrzydła: niewola na wesoło” oraz „W pogoni za Luftwaffe: polscy myśliwcy w pustyniach Tunisu” zostały wycofane z polskich bibliotek oraz objęte cenzurą. W roku 1952 zamieszkał w domku letniskowym Arctów w Dobrzanowie. Ostatnie lata swego życia spędził w Siedlcach, poświęcając się pracy pisarskiej. Tam też zmarł 11 maja 1973 r. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym.