Wojskowa konstrukcja kompozytowa na większą skalę

2 czerwca wzbił się w powietrze Zaawansowany Kompozytowy Samolot Transportowy ACCA (ang.: Advanced Composite Cargo Aircraft), opracowany przez Laboratorium Badawcze Sił Powietrznych (ang.: Air Force Research Laboratory)  i Lockheed Martin's Skunk Works.

Zdaniem konstruktorów to „swoisty przełom w procesie tworzenia samolotów kompozytowych.” Słowa kierownika projektu ACCA, Barth’a Shenk'a potwierdzają, że zaprojektowano go nie tyle po to, by stał się prototypowym kadłubem, ale by udowodnić ogromne możliwości procesu produkcji kompozytów.

Projekt ten, to w zasadzie zmodyfikowany Dornier 328J, zbudowany z ogromnych partii kompozytowych wzmacnianych i łączonych w piecach wielkości pokoju. Rozmiary pieców umożliwiają produkcję o wiele większych części, w porównaniu z tymi jakie można wyprodukować w tradycyjnych małych reaktorach ciśnieniowych. Taka technologia w znacznym stopniu minimalizuje liczbę części, co ułatwia proces montażu.

W porównaniu z metalową strukturą samolotu Dornier 328J, która składa się z blisko 3000 części i 30000 złączy, liczba części do ACCA, to około 300 kawałków i 4000 złączy. W praktyce oznacza to znaczną oszczędność czasu i pieniędzy. Shenk jest przekonany, że wraz ze wzrostem skali produkcji oraz dalszym ulepszaniem właściwości samych kompozytów, będą rosły płynące z tego korzyści. Zakłada również, że proces produkcji ACCA może być zastosowany do większych samolotów, co (w porównaniu do innych technik produkcji) będzie skutkowało znacznym zmniejszeniem kosztów. Proces tworzenia ACCA nie wymaga tak wielu części i tak dużego nakładu pracy, co wciąż zwiększające swoje gabaryty, samoloty tradycyjne.

Zaletą kompozytów jest także większa odporność na korozję niż w przypadku konstrukcji metalowych, większa nośność i elastyczność w procesie projektowania. Pokazowy lot ACCA odbył się w Palmdale, w stanie Kalifornia.

Przetłumaczono na podstawie artykułu ze strony AvWeb