Historia klasyfikacji chmur

Klasyfikacja chmur - taka, jaką znamy obecnie jest dość młoda bo pochodzi z początku XIX wieku. Do tego czasu uważano, ze chmury są zjawiskiem niepowtarzalnym, szybko zmiennym w czasie i niemożliwe jest wyróżnienie wspólnych cech umożliwających ich skategoryzowanie.

Autorem podstaw wspólcześnie stosowanej klasyfikacji chmur jest Luke Howard (1772-1864) z zawodu farmaceuta, a z zamiłowania meteorolog, W wydanej w 1803 roku książce „The Modyfications of Clouds” przedstawił propozycję klasyfikacji chmur (wzorowanej na klasyfikacji Linneusza) wraz z propozycjami łacinskich nazw odnoszących się do ich cech zewnętrznych: cirrus, cumulus, stratus, nimbus. Propozycja została zaakceptowana przez środowisko naukowe. W ciągu następnych lat klasyfikację weryfikowano i doskonalono. Zgłoszono również kilka zmian w proponowanej klasyfikacji.

Propozycja Howarda została zaakceptowana na Miedzynarodowej Konferencji Meteorologicznej w Monachium w roku 1891, a w roku 1896, który był ogłoszony Międzynarodowym Rokiem Chmur, Międzynarodowy Kongres Meteorologiczny formalnie przyjął do stosowania międzynarodową klasyfikację chmur. W tym samym roku (1896) ukazuje się pierwsze wydanie Międzynarodowego Atlasu Chmur.

W roku 1921 została powołana Mkiędzynarodowa Komisja ds Badania Chmur, która przygotowala kolejne wydanie Miedzynarodowego Atlasu Chmur i Wyglądów Nieba. W roku 1930 ukazało się jego wydanie tymczasowe, a w roku 1932 miała miejsce edycja wersji ostatecznej. Kolejne wydanie Atlasu ukazało się w roku 1939.

Atlas chmur był wydawany również w czasie wojny. W roku 1941 Air Ministry Meteorological Office (UK) wydaje „Cloud forms accordind to the international classification”, a w 1944 roku Atlas chmur jest wydawany w Niemczech.

Kolejne, „pokojowe” wydanie Atlasu miało miejsce w roku 1956 i odbyło się już pod auspicjami Światowej Organizacji Meteorologicznej.

(...)

Czytaj całość artykułu na stronie IBCOL meteo