Dziś start 50. Jubileuszowego Lotu Południowo-Zachodniej Polski im. Franciszka Żwirki

To już dziś rozpoczną się zawody w ramach 50 Jubileuszowego Lotu Południowo-Zachodniej Polski im. Franciszka Żwirki organizowanego przez Aeroklub Krakowski.

Lot Południowo-Zachodniej Polski im. Franciszka Żwirki to prawdopodobnie najstarsza na świecie impreza sportu samolotowego. Jej początek sięga 1929 roku, kiedy to Akademicki Aeroklub w Krakowie, w rok po rozpoczęciu działalności zorganizował pierwsze zawody lotnicze.

Celem zawodów jest wyłonienie najlepszego pilota precyzyjnego. Lotnicy muszą sprostać wyzwaniom, które czekają na nich w powietrzu. Najważniejszy jest dokładny pilotaż i precyzyjna nawigacja, a żeby utrudnić zadanie, tolerancja czasowa na trasie wynosi 2 sekundy błędu! Przy prędkości samolotu rzędu 140 km/h wydaje się to wręcz niemożliwe!

Dzisiejsze zawody, różnią się pod wieloma aspektami od tych sprzed II Wojny Światowej, jednak podejście i zaangażowanie zawodników nie zmieniło się w żadnym calu.

Pobierz: PISMO ORGANIZACYJNE - 50 LOT PŁD-ZACH POLSKI im. F.Żwirki

Szczegółowy program:
 

WIĘCEJ INFORMACJI nt. zawodów znajdziecie Państwo na specjalnej witrynie Internetowej dedykowanej temu wydarzeniu - www.lot50.pl
 

LATANIE PRECYZYJNE

Przedstawiamy Państwu opis zawodów przygotowany przez Oficjalny Portal Internetowy Polskiej Kadry Narodowej w Sporcie Samolotowym - Polish Flying Team.

Konkurencja latania precyzyjnego składa się z następujących trzech prób:

1. Próby planowania lotu i próby nawigacyjnej
2. Próby obserwacji specjalnej
3. Próby lądowań

Próba planowania lotu

Polega na wykonaniu obliczeń nawigacyjnych przez pilota przed lotem. Pilot dokonuje obliczeń nawigacyjnych na ręcznym, specjalnym lotniczym suwaku logarytmicznym. Wyliczone wyniki przekazuje do komisji sędziowskiej i otrzymuje od niej wyniki wzorcowe pochodzące z komputera. Na podstawie tych wzorcowych wyników pilot opisuje szczegółowo wykreśloną przez siebie trasę lotu. Czas przewidziany na tą próbę wynosi 30 minut. Więcej w dziale: obliczeniówka.

Próba nawigacyjna

polega na dokładnym przelocie samolotem na wyznaczonej trasie lotu,utrzymując nakazaną wysokość samolotu względem ziemi oraz utrzymując w każdym miejscu nakazany czas przelotu z tolerancją dwóch sekund. Wyznaczone na trasie Punkty Kontrolne pozwalają na ocenę regularności przelotu każdego zawodnika za pomocą specjalnych elektronicznych rejestratorów lotu współpracujących z systemem satelitarnym. Zawodnik nie zna usytuowania Punktów Kontrolnych na trasie.

Próba obserwacji specjalnej

Celem tej próby jest sprawdzenie umiejętności pilota w prowadzeniu szczegółowej obserwacji podczas lotu nawigacyjnego. Próba ta obejmuje:

• identyfikację kształtu znaków płóciennych wyłożonych na trasie przez sędziów w nieznanych dla zawodnika miejscach. Znaki te to figury geometryczne z płócien o długości do 4 metrów i szerokości 0,5 metra.

• identyfikację wcześniej sfotografowanych obiektów na trasie nawigacyjnej przez kierownika sportowego lub trenera. Obiektami są pojedyncze zabudowania, pojedyncze drzewa, drogi polne, polany, zakola rzek, strumyków, fragmenty jeziorek

• określenie położenia powyższych rodzajów obiektów przez prawidłowe zaznaczenie ich na mapie zawodniczej.

Próba lądowań

Celem tej próby jest ocena umiejętności pilota w zakresie dokładnego przyziemienia samolotu w wyznaczonym obszarze. Obszar ten to prostokąt o szerokości 12 metrów i długości 72 metrów. W tym prostokącie oznakowana jest linia centralna – tzw. Linia zerowa. Każde przyziemienie przed linią zerową daje zawodnikowi punkty karne, trzykrotnie wyższe niż za przyziemienie za linią zerową. Ocena dokładności lądowań jest wspomagana przez system urządzenia elektronicznego mierzącego każde lądowanie z dokładnością do 1 metra. Sędziowie wychwytują wszelkie nieprawidłowości występujące przy lądowaniach np.; lądowanie na zahamowanych kołach, przyziemienie na jedno koło, lądowanie na trzy punkty, odbicia samolotu po przyziemieniu.

Wykonuje się cztery odmienne typy lądowań:

1. Lądowanie normalne

gdzie możliwa jest do wykorzystania moc silnika, klapy i wszelkie manewry pozwalające na dokładne przyziemienie;

2. Lądowanie przymusowe bez gazu

wykonywane z wykości 300m, przy zdławionej do minimum mocy silnika, z mozliwością użycia klap i wszelkich manewrów pozwalających na dokładne przyziemienie

3. Lądowanie przymusowe bez gazu i bez klap

wykonywane z wykości 300m, przy zdławionej do minimum mocy silnika, bez mozliwości użycia klap ale z możliwością wykonania wszelkich manewrów pozwalających na dokładne przyziemienie;

4. Lądowanie znad bramki

o wysokości 2 metrów usytuowanej 50 metrów przed linią zerową gdzie możliwa jest do wykorzystania moc silnika, klapy i wszelkie manewry pozwalające na dokładne przyziemienie.

Zwycięzcą zawodów precyzyjnych zostaje pilot, który w dwóch konkurencjach nawigacyjnych z próbą rozpoznania i obliczeniową oraz w czterech próbach lądowania uzyska najmniejszą ilość punktów karnych.