Z serii "Spotkania przy samolocie": Wielka Wojna 1914-1918 - myśliwce Nieuport

W dniu 21 kwietnia 2024 r. (niedziela), o godzinie 12:00 Muzeum Lotnictwa Polskiego zaprasza na kolejne spotkanie prowadzone przez Jana Hoffmanna.

Zaproszenie na opowieść o historii lotnictwa kierowane jest zarówno do młodzieży, jak i dorosłych.

Prowadzone będą rozmowy o rodzinie francuskich myśliwców firmy Nieuport – półtorapłatów z I wojny światowej. Ta koncepcja myśliwca napędzanego silnikiem rotacyjnym podlegała ciągłym udoskonaleniom. Ich różne typy były użytkowane prze francuskie lotnictwo przez całą Wielką Wojnę. Na tych samolotach latali i walczyli piloci kilku krajów. Różne wersje Nieuportów były produkowane na licencji we Włoszech, Wielkiej Brytanii i Rosji. Zdobyte Nieporty służyły też w polskim lotnictwie po odzyskaniu niepodległości. Uczestnicy spotkania dowiedzą się o historii powstania i rozwoju tych samolotów. Poznają również ich konstrukcję oraz napędy.

Do 1917 większość produkowanych przez wytwórnię maszyn była wersjami rozwojowymi tego samego projektu, ale z coraz większymi silnikami, dłuższymi skrzydłami i bardziej dopracowanym kadłubem. Ostatnią maszyną z serii był Nieuport 27. Tak długie wykorzystywanie jednego projektu spowodowane było w głównej mierze tym, że konstrukcja ta była bardzo udana łącząc zalety jednopłatów (prędkość) i dwupłatów (wytrzymałość i widoczność z kabiny), charakteryzując się jednocześnie dużą zwrotnością i brakiem znaczących wad. Prędkość wznoszenia była niepobita aż do 1918 roku, gdy pojawiły się niemieckie samoloty myśliwskie o znacznie doskonalszych grubszych płatach Fokker D.VII i Junkers D.I.

W konstrukcji samolotów Nieuporta po raz pierwszy zastosowano koncepcję koncentracji mas na długo przed tym jak brytyjska wytwórnia Sopwith Aviation Company zaczęła zmagać się z problemem środka ciężkości, głównie w przypadku źle zaprojektowanego Camela. Jedynym niebezpiecznym dla samolotów Nieuporta manewrem było nurkowanie, gdyż w wersjach z mocniejszymi silnikami nader często prowadziło ono do oberwania się dolnych skrzydeł. Z drugiej strony manewr taki był niezwykle rzadko wykorzystywany, głównie przez doświadczonych pilotów.

Do 1917 roku Nieuporty pozostawały bardzo groźnymi przeciwnikami w walkach powietrznych. Były używane na wszystkich frontach Wielkiej Wojny. Były też używane przez polskich pilotów, większość pochodziła ze zdobyczy. 

Do 1918 wytwórnia Nieuport produkowała dwa typy maszyn Nieuport 29 i Nieuport 31. Model 29 był bardzo podobny do poprzedniego Nieuporta 28, ale ze zmienionym skorupowym kadłubem z drewna, silnikiem Hispano-Suiza o mocy 300 KM i nieznacznie zmodyfikowanym płatowcem. Tak samo Nieuport 31 był zbudowany na bazie kadłuba modelu 28 ale w konfiguracji jednopłata. Obie maszyny specjalnie zmodyfikowane ustanowiły szereg rekordów prędkości i wysokości lotu, z których najbardziej znane jest przekroczenie prędkości 200 mil/h (322 km/h) w locie poziomym na samolocie Nieuport 31 pilotowanym przez Josepha Sadi-Lecointe'a.