Lotnictwo 3/2024 już w sprzedaży

"Lotnictwo" 3/2024 już w drodze do prenumeratorów i salonów prasowych.

W numerze polecamy:

Stacja lotnicza US Coast Guard Cape Cod
Stacja Lotnicza Cape Cod (Air Station Cape Cod, ASCC) jest częścią 1. Dystryktu Straży Przybrzeżnej Stanów Zjednoczonych, jednego z sześciu dystryktów Obszaru Atlantyckiego USCG. 1. Dystrykt z siedzibą w Bostonie jest odpowiedzialny za działania Straży Przybrzeżnej w północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych, od granicy z Kanadą do północnej części stanu New Jersey. Jego obszar odpowiedzialności sięga aż do jeziora Champlain w stanie Nowy Jork i obejmuje 2000 mil wybrzeża w części Stanów Zjednoczonych słynącej z zimowej pogody. W Cape Cod służy około 200 osób dysponujących flotą trzech śmigłowców Sikorsky MH-60T Jayhawk i trzech samolotów Airbus HC-144A Ocean Sentry. Misją ASCC jest „ochrona życia, mienia i środowiska morskiego w służbie społeczeństwu i krajowi”, a jej główne zadania obejmują poszukiwanie i ratownictwo (SAR), utrzymywanie pomocy nawigacyjnych, ochronę żywych zasobów morskich i bezpieczeństwo wewnętrzne.

Wojna powietrzna nad Ukrainą – luty 2024 r.
W lutym Rosjanie zachowali inicjatywę strategiczną i atakowali ukraińskie pozycje, rozszerzając uderzenia na wszystkie istotne kierunki. Wykorzystano przy tym powiększającą się przewagę w intensywności ognia artyleryjskiego oraz liczebną w sile żywej. Podczas szturmów często korzystano też ze wsparcia lotnictwa taktycznego WKS. Obrana przez Moskwę taktyka zaczęła wreszcie przynosić ograniczone rezultaty. Zasadniczym sukcesem były postępy, które stworzyły zagrożenie odcięciadrogi zaopatrzeniowej wiodącej do Awdijiwki. 17 lutego siły ukraińskie wycofały się więc z centrum szturmowanej zaciekle od października ubiegłego roku miejscowości. Siły Zbrojne Ukrainy zajęły położone kilka kilometrów dalej pozycje obronne na linii Stepowe–Łastoczkine–Sewerne, ale już 24 lutego cofnęły się na kolejną linię Berdiczi–Orliwkę–Tonenke. Rosjanie mozolnie i za cenę dużych strat niwelowali również wyłom we własnych liniach pod Robotyne na Zaporożu, będący efektem zeszłorocznej letniej kontrofensywy ukraińskiej. Ponadto wciąż trwały ciężkie walki o likwidację ukraińskiego przyczółka za Dnieprem w miejscowość Krynki. Z kolei na kierunku Kupiańska i Łymania nacisk Rosjan był bardziej umiarkowany, a postępy symboliczne. Tymczasem zepchnięta do defensywy Ukraina kontynuowała kampanię głębokich uderzeń rakietowo-dronowych w rosyjską infrastrukturę oraz zasadzek przeciwlotniczych z użyciem systemów dalekiego zasięgu, które w drugiej połowie miesiąca przyniosły szereg sukcesów. Pojawiły się też pierwsze dowody na użycie przez wojska ukraińskie nowych amerykańskich pocisków GLSDB do systemów rakietowych HIMARS.

Lotnicze pociski skrzydlate rodziny Ch-59
Pocisk skrzydlaty Ch-59 jest jednym z taktycznych kierowanych lotniczych środków bojowych wprowadzonych do uzbrojenia radzieckiego lotnictwa taktycznego jeszcze w latach 80. ub. wieku. W wersji z napędem odrzutowym jest produkowany i używany do czasów obecnych, m.in. przez lotnictwo rosyjskie w wojnie rosyjsko-ukraińskiej. Mimo swojego wieku jest nadal – z uwagi na braki w tym segmencie uzbrojenia lotniczego – modernizowany i rozwijany. Najstarsze wersje Ch-59 mają zupełnie inne przeznaczenie, a co za tym idzie konstrukcję, od nowszych wersji o tym oznaczeniu.

General Dynamics F-111 – monografia. Cz. III
Rozwój samolotu F-111 na potrzeby amerykańskiego Tactical Air Command objął opracowanie przejściowej wersji F-111E, cyfrowej F-111D oraz ostatecznego wariantu w postaci F-111F. Ponadto część floty F-111A przebudowano na samoloty walki elektronicznej EF-111A Raven.

Pechowy „Circus 119” i śmierć „muszkietera”
W literaturze dotyczącej 303. Dywizjonu często pojawia się określenie pilotów „muszkieterów”, którzy znaleźli się w sierpniu 1940 roku w pierwszym składzie jednostki. Mowa tu o młodych oficerach, absolwentach XI promocji Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, którzy zakończyli naukę w tej placówce w październiku 1938 roku. Z reguły wymienia się ich trzech: Mirosława Fericia, Witolda Łokuciewskiego i Jana Zumbacha. W rzeczywistości „muszkieterów” było czterech, a pomijanym lotnikiem był Jan Daszewski.

Kawasaki Ki-45 kai Toryū – monografia. Cz. I
Kawasaki Ki-45 kai Toryū, w kodzie alianckim znany jako Nick, był pierwszym i jedynym produkowanym seryjnie dwusilnikowym myśliwcem lotnictwa Japońskiej Armii Cesarskiej. Prace projektowe rozpoczęły się na początku 1938 roku, ale rozwój samolotu przeciągnął się i dwa razy był bliski anulowania. Ostatecznie produkcję seryjną zmodyfikowanej wersji Ki-45 kai uruchomiono dopiero późnym latem 1941 roku, a oficjalne przyjęcie samolotu do uzbrojenia nastąpiło w lutym 1942. Do końca drugiej wojny światowej w dwóch wytwórniach firmy Kawasaki wyprodukowano niemal 1700 egzemplarzy w kilku wersjach różniących się uzbrojeniem.

A oprócz tego lotnicze aktualności z kraju i ze świata:
•  Aktualności z kraju
•  Aktualności wojskowe
•  Aktualności cywilne
•  Śmigłowcowe dylematy US Coast Guard

Zapraszamy do zapoznania się z fragmentem "Lotnictwa" 3/2024 na stronie: www.magnum-x.pl