O Instytucie Techniki Szybownictwa i Motoszybownictwa we Lwowie na kolejnej Glassówce

Instytut Techniki Szybownictwa i Motoszybownictwa we Lwowie 1932-1939: historia, ludzie, dorobek będzie tematem najbliższej „Glassówki” – spotkania poświęconego polskim konstrukcjom lotniczym, które od wiosny 2004 roku współorganizowane jest przez Klub Miłośników Historii Polskiej Techniki Lotniczej i Stowarzyszenie Młodych Inżynierów Lotnictwa (SMIL). Spotkanie odbędzie się 17.12.2016 r., o godzinie 10.15 w Klubie Absolwenta na Politechnice Warszawskiej (gmach główny; wejście z auli w lewy narożnik).

O historii Instytut Techniki Szybownictwa i Motoszybownictwa we Lwowie opowie Agnieszka Cieślikowa.

Materiały ze spotkań dostępne są na stronie: www.smil.org.pl

Nagrania ze spotkań są dostępne na serwisie youtube po wpisaniu hasła: glassowka.

W dniu 15 marca 1932 r. powstał Instytut Techniki Szybownictwa we Lwowie, który w 1936 roku przemianowany  został na Instytut Techniki Szybownictwa i Motoszybownictwa. Do zadań Instytutu należało tworzenie szybowców i motoszybowców użytkowych i doświadczalnych, ocena projektów i zrealizowanych konstrukcji, opracowanie przepisów technicznych budowy szybowców, prowadzenie badań w zakresie aerodynamiki, mechaniki lotu, techniki pilotażu, metodyki szkolenia szybowcowego, meteorologii i materiałów lotniczych.

Kierownikiem naczelnym ITS-ITSM był prof. inż. Stanisław Łukasiewicz. Instytut miał działy: konstrukcyjny, pomiarowy, użytkowy, aerodynamiczny oraz meteorologiczny.

Pierwszą zrealizowaną konstrukcją był szybowiec treningowy ITS-II (1932 r.). W kolejnych latach dział konstrukcyjny ITS-ITSM opracował liczne projekty szybowców. ITS-III był projektem wstępnym szybowca wyczynowego. Szybowiec doświadczalny ITS-IVb był zbudowany w 1935 r. Projekt szybowca akrobacyjnego ITS-V z 1931 r. opracowany przez inż. A. Nowotnego nie był zrealizowany. ITS-7 ”Drozd” był projektem samolotu słabosilnikowego. Motoszybowiec ITS-8 był zrealizowany w wersji treningowej (1936 r.), doświadczalnej ITS-8R (1937 r.) i wyczynowej ITS-8W (1938 r.), a w 1939 r. w budowie znajdowała się wersja meteorologiczna ITS-8M. Do prac ITS należało też poprawienie projektu szybowca TS-1/34 ”Promyk”. W latach 1937-1938, Edmund Bernat opracował samolot słabosilnikowy ITS ”Wróbel”. W 1939 r. była rozważana koncepcja desantu powietrznego za liniami nieprzyjaciela przy użyciu bardzo tanich motoszybowców jednomiejscowych, nosiła ona nazwę ITS ”Szarańcza”.

W 1937 r. Instytut przejął na kilka miesięcy Warsztaty Szybowcowe ZASPL, nadając im nazwę Doświadczalne Warsztaty Szybowcowe ITS. Następnie przekształciły się one w Lwowskie Warsztaty Lotnicze.

Do rozwoju techniki lotu wyczynowego szybowców poważnie w 1938 r. przyczynili się inż. Wiesław Stępniewski, inż. Leszek Szwarc i inż. Witold Kasprzyk, którzy opracowali wzory pozwalające na określenie optymalnej prędkości przeskoku szybowca między kominami. Dalszym rozwojem ich koncepcji był wynaleziony w 1949 r. przez Amerykanina Paula Mc Ready'ego kalkulator krążkowy zwany krążkiem Mc Ready'ego.
Źródło: Samoloty w Lotnictwie Polskim