Zmarł Rene Kamoś

W dniu 27 listopada 2012 r. w wieku 81 lat zmarł Rene Kamoś instr. pil. samolotowy, śmigłowcowy i szybowcowy, wieloletni członek Aeroklubu Poznańskiego, członek Poznańskiego Klubu Seniorów

Lotnictwa AP. Rene Kamoś urodził się we Francji (w polskiej rodzinie) 30 grudnia 1930 r. Drugą wojnę światową przeżył w Niemczech na pracach przymusowych. Po wojnie Rene Kamoś swoją przygodę lotniczą rozpoczął w 1949 r. w Szkole Szybowcowej w Rzadkowie. Tam 31 sierpnia 1949 r. zdobył uprawnienia pilota szybowcowego III klasy.

Latem 1950 r. zdobył Srebrną Odznakę Szybowcową (nr 335). Od stycznia 1951 r. był zatrudniony w Poznaniu jako instruktor szybowcowy, ale już od marca tegoż roku pracował w Rzadkowie koło Piły jako instruktor szybowcowy.

Po przeniesieniu szkoły szybowcowej z Rzadkowa do Leszna i jej otwarciu 1 maja 1952 r. był jednym z pierwszych instruktorów szkolących na leszczyńskim lotnisku. W czerwcu 1953r. wrócił do Aeroklubu Poznańskiego jako instruktor szybowcowy i samolotowy. W lipcu 1953 r. zdobył Złotą Odznakę Szybowcową o numerze 72. Pierwszy diament za przelot docelowy 330 km uzyskał w lipcu 1953 r.

15 maja 1955 r. wraz z innymi instruktorami wyjechał do Chińskiej Republiki Ludowej gdzie od podstaw budował lotnictwo sportowe tego kraju, szkoląc pilotów i instruktorów. Po powrocie z Chin kontynuował pracę w Aeroklubie Poznańskim do kwietnia 1956 r.

Następnie przez kolejne 2 lata pracował w Szkole Szybowcowej w Lesznie, a potem w Aeroklubie Mieleckim. W kwietniu 1959 r. rozpoczął pracę w Słupsku jako Szef Wyszkolenia Lotniczego. W tym czasie (27 maja 1959 r.), podczas lotu szybowcem "Bocian", zdobył drugi diament za przelot otwarty o długości 511 km.

W związku z powołaniem do Wojsk Ochrony Pogranicza w listopadzie 1963 r. zakończył pracę w Aeroklubie Słupskim. Podczas służby w WOP, w marynarskim mundurze wykonywał loty rozpoznawcze nad morzem (w sumie 200 godzin nad samym morzem), na samolotach AN-2 M (na pływakach) i AN-2 oraz na śmigłowcach SM-1 (267 godzin).

Służył w Eskadrze Lotnictwa Rozpoznawczego w jednostce w Wicku Morskim i Darłowie. Od 1972 r. pracował w Poznaniu (Ławica) jako dowódca klucza lotniczego samolotów transportowych. Służbę wojskową zakończył w stopniu majora. Lot pożegnalny na Antku wykonał 11 lipca 1988 r.

W przeszło 16. tysiącach lotów wylatał 5500 godzin na 12 typach samolotów i 20 typach szybowców. Z tej liczby 1000 godzin przypada na szybowce.

W czasie 39 lat pracy w lotnictwie jako instruktor I klasy i mistrzowskiej (wojskowej) wyszkolił kilka pokoleń pilotek i pilotów. Za swoją długoletnią pracę w lotnictwie został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Zmarł 27 listopada 2012. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 1 grudnia 2012 r. na cmentarzu komunalnym w Czerwonaku.