Zmarł gen. bryg. pil. mgr inż. Tadeusz Kuziora

W dniu 16 maja 2025 roku zmarł gen. bryg. pil. mgr. inż. Tadeusz Kuziora – zasłużony generał Lotnictwa Polskiego. Absolwent promocji z 1971 roku Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej, były Komendant-Rektor Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych w latach 2002-2004.

Ceremonia żałobna, pożegnalna rozpocznie się 27 maja 2025 r. o godzinie 10:00 w Domu Przedpogrzebowym na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach przy ul. Powązkowskiej 43/45 w Warszawie, po której nastąpi odprowadzenie urny do kolumbarium.

Gen. bryg. pil. mgr inż. Tadeusz Kuziora, zasłużony generał Lotnictwa Polskiego, były dowódca 7. pułku lotnictwa bombowo-rozpoznawczego z Powidza, były dowódca 3. Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego ze Świdwina, były szef Zarządu Koordynacyjnego Generalnego Zarządu Dowodzenia i Łączności Sztabu Generalnego WP z Warszawy, były dowódca 2. Korpusu Obrony Powietrznej z Bydgoszczy, były komendant-rektor WSOSP z Dęblina i członek Oddziału Warszawsko-Mazowieckiego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP, członek „Klubu Seniorów 3. DLMB”, członek „Klubu Generałów Lotnictwa Polskiego” oraz członek Światowego Stowarzyszenia Lotników Polskich. Jako por. inż. pil. Tadeusz Kuziora był kandydatem na pierwszego Polaka - Kosmonautę. W 1978 r. przechodził badania w Gwiezdnym Miasteczku w grupie wyselekcjonowanych, ostatnich czterech (ppłk pil. Zenon Jankowski, mjr pil. Henryk Hałka, mjr pil. Mirosław Hermaszewski i por. inż. pil. Tadeusz Kuziora) kandydatów - pilotów przewidzianych do lotu na statku kosmicznym SOJUZ-30.

Ten wspaniały pilot i dowódca urodził się 3 marca 1949 r. w Tarnowie. W Tarnowie również ukończył I Liceum Ogólnokształcące (w roku 1967). 3 stycznia 1968 r. wstąpił do Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. 28 listopada 1971 r. promowany był na podporucznika, otrzymał tytuł inżyniera i pilota wojskowego (po ukończeniu szkolenia pilota bojowego na samolotach TS-8 Bies i Lim-2). Przydzielony został do 8. Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego w Mirosławcu, gdzie wykonywał loty na samolotach Lim-6 bis. Od 3 lutego 1973 r. w 3. Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego w Bydgoszczy jako starszy pilot, a następnie jako dowódca klucza lotniczego wykonywał loty na samolotach Su-7. W okresie od 2 października 1975 r. do 16 lipca 1978 r. studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP w Rembertowie. Po studiach powrócił do Bydgoszczy; gdzie od 17 lipca 1978 r. był zastępcą dowódcy eskadry lotniczej ds. liniowych, a 12 czerwca 1979 r. został dowódcą eskadry. Po 7 latach służby w 3. Pułku (z przerwą na studia), 2 marca 1980 r. został szefem sztabu - zastępcą dowódcy. W okresie od 12 marca 1981 r. do 1 marca 1983 r. był starszym nawigatorem w 3. plmb. 2 marca 1983 r. objął stanowisko zastępcy dowódcy pułku do spraw szkolenia w 7. Pułku Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego w Powidzu. Przeszkolił się w lotach na samolotach Su-20 i Su-22. 9 listopada 1984 r. został dowódcą 7. Pułku Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego. Obowiązki te pełnił do 5 sierpnia 1986 r. Po przekazaniu obowiązków dowódcy pułku swemu następcy został szefem Oddziału Strzelania Powietrznego w Dowództwie Wojsk Lotniczych w Poznaniu (pełnił tę funkcję do 30 czerwca 1990 r.).

Po połączeniu Wojsk Lotniczych z Wojskami Obrony Powietrznej Kraju został szefem Oddziału Nawigacji w Dowództwie WLOP. Od 8 września 1991 r. był zastępcą Szefa Wojsk Lotniczych - szefem Oddziału Szkolenia Lotniczego. 1 października 1992 r. został przyjęty na Podyplomowe Studia Operacyjno - Strategiczne w Akademii Obrony Narodowej w Rembertowie. Po ukończeniu studiów, 10 sierpnia 1993 r. powrócił do Dowództwa WLOP, gdzie był nadal zastępcą Szefa Wojsk Lotniczych. 25 sierpnia 1994 r. został dowódcą 3. Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego i dowódcą Garnizonu Lotniczego Świdwin (dowodził nią do 25 listopada 1996 r.). 11 listopada 1994 r. awansowany był do stopnia generała brygady. 26 listopada 1996 r. otrzymał stanowisko zastępcy Szefa Zarządu Programowania Szkolenia Sił Zbrojnych w Sztabie Generalnym WP. Od 16 lipca 1999 r. pełni funkcję Szefa Zarządu Koordynacyjnego Generalnego Zarządu Dowodzenia i Łączności (P-6) Sztabu Generalnego WP, a od 22 listopada 2002 r. Komendanta-Rektora Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie. Od 6 października 2004 r. do lipca 2007 r. był dowódcą 2. KOP w Bydgoszczy. 31 stycznia 2008 r. został zwolniony do rezerwy.

Był ikoną Lotnictwa Polskiego i wychowawcą wielu pokoleń lotników polskich. Był profesjonalistą i perfekcjonistą. Za Swoją ogromną i wszechstronną wiedzę i wielkie doświadczenie był szanowany nie tylko w Siłach Powietrznych, ale także poza nimi. Uczestniczył w ćwiczeniach w kraju i za granicą w tym na poligonie Drawsko, Ustka, Nadarzyce, Podborsko, Solec Kujawski oraz Polesskij. W czasie jego dowodzenia piloci szkolili się na poligonie Drawsko w odpalaniu ciężkich rakiet z głowicą laserową H-29Ł i telewizyjną H-29T, podwieszanych pod kadłubem samolotu Su-22M4 na wyrzutni katapultowej AKU-58 oraz na poligonie Ustka w odpalaniu lotniczych pocisków rakietowych kierowanych klasy powietrze – powietrze R-60 do celów powietrznych, świetlnych opadających na spadochronie bomb CP-100-MR. W tym okresie dużo wysiłku włożono, w udoskonalenie szkolenia i wzbogacenie bazy szkoleniowej. Dużym sukcesem było wyeliminowanie przy ścisłej współpracy z ITWL-em rosyjskiego, przestarzałego systemu deszyfracji pokładowych rejestratorów lotniczych i zastąpienie go systemem opartym na komputerach PC i nowszych nośnikach danych. Od tego momentu dostęp do informacji o locie stał się szybki i prosty, organizatorzy szkolenia otrzymali skuteczny środek nadzoru. Przypadki niezdyscyplinowania w powietrzu, samowolnej zmiany zadania, zostały praktycznie wyeliminowane, co zaowocowało wyraźnym wzrostem jakości i bezpieczeństwa szkolenia.

Był pilotem wojskowym klasy mistrzowskiej, jego ogólny nalot wynosił 2000 godzin. Był kandydatem na kosmonautę. Był wspaniałym i etycznym myśliwym w WKŁ nr 90 „Łoś” w Witkowie i WKŁ nr 43 „Cyranka” przy 3. DLMB, w Świdwinie. Od 1 marca 2008 r. był członkiem Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP, i „Klubu Generałów Lotnictwa Polskiego”. Od 4 grudnia 2014 r. był członkiem „Klubu Seniorów 3. DLMB”. Był także członkiem Światowego Stowarzyszenia Lotników Polskich. W swojej działalności społecznej główny wysiłek skupiał na rzecz obronności kraju, na utrwalanie i pielęgnację pamięci o ludziach i ich czynach w walce o niepodległość Polski podczas II Wojny Światowej i po jej zakończeniu.

Był aktywnym społecznikiem uczestniczącym w działalności Stowarzyszeń mających na celu podtrzymanie tradycji narodowych, w tym ochronę godności i honoru żołnierza polskiego i integrację środowisk byłych żołnierzy lotnictwa wojskowego Sił Zbrojnych RP. Wspierał finansowo Komitet Budowy Pomnika „Chwała Lotnikom Polskim”, który 2018 r. wybudował i odsłonił Pomnik na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie z okazji 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości, 100-lecia Lotnictwa Polskiego i 115-lecia lotnictwa światowego. Mieszkał z rodziną w Warszawie. Miał Żonę Grażynę, syna Mateusza, synową Katarzynę oraz dwie wnuczki Lenę i Maję.

Był odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2003 r.), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1999 r.), Złotym Krzyżem Zasługi (1989 r.), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1984 r.), Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”, Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, Medalem Wdzięczności „Chwała Lotnikom Polskim” (2018 r.), Medalem Pamiątkowym „XXV-lecia Oddziału Warszawsko-Mazowieckiego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego Rzeczypospolitej Polskiej” (2019 r.), Tytułem Honorowym i Medalem „Zasłużony dla Miasta Stołecznego Warszawy” (2024 r.), Medalem Pamiątkowym „XXX-lecia Oddziału Warszawsko-Mazowieckiego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego Rzeczypospolitej Polskiej” (2024 r.), Medalem Pamiątkowym „Pro Masovia” (2025 r.), tytułem honorowym i odznaką „Zasłużony Pilot Wojskowy RP” (2001 r.) oraz odznaczeniami resortowymi.

Cześć Jego Pamięci!

Źródło: Facebook – Grupa Lotnicy Polscy